Persoonlijk heb ik altijd een aversie gevoeld tegen bidden. Mijn associatie met bidden is dat je vindt dat je iets tekort komt of dat er iets geheeld moet worden en daarom vraag je God om het goed te maken (waarmee we ook meteen bij het Godsbeeld uitkomen waar ik moeite mee heb) want je bent zo ongelukkig.
Ook Thich Nhat Hanh zegt dat het niet genoeg is om alleen te bidden om gezondheid, succes en harmonie. Als je niet bij deze oppervlakkigheid wil blijven steken zul je je spirituele oefening moeten verdiepen. Je krijgt dan zicht op de onderlinge verbondenheid en afhankelijkheid van alle wezens. Als je deze kern van de dingen ontdekt, dan ben je ermee in contact en dan verdwijnt de sluier van het materiële niveau. Je bent dan in contact met God, de zo-heid. Je geluk blijkt op dit diepere niveau niet afhankelijk van aardse zaken als lichamelijke gezondheid of succesvol zijn.
Toen ik dit las moest ik meteen aan Krishnamurti denken. Van hem heb ik een foto op het openingsscherm van mijn computer staan: "You see, I don't mind what happens."
Ik begrijp wat hij bedoelt. Heb het ook ervaren. Op die momenten viel alles op z'n plek. Geen angst te bespeuren, slechts een oneindige openheid waar alles z'n plek heeft.
Meditatie is de weg. Of bidden op dat diepere niveau.
Ik ga maar eens een verfrissende duik nemen.
bron foto onbekend
En toen zag ik een aflevering van Het Vermoeden met Pim van Lommel. Hij vertelt over dit eindeloze bewustzijn van ons en leest een prachtige bijbeltekst voor.
Wat fijn om weer wat bij jou te mogen lezen.
BeantwoordenVerwijderenDank je. Ik was ook blij met de impuls vanochtend!
Verwijderen