foto: Joyce van den Beuken
donderdag 28 juni 2012
dinsdag 26 juni 2012
The big silence
Tijdens de meditatiesessie van vandaag merkte ik al snel hoe onrustig ik was. Ik vertelde Kwan Yin dat ik even naar mijn 'Plekje van Ontspanning' van de alfatraining wilde om dan later bij haar terug te komen voor de meditatie. Maar terwijl ik dit voorstelde begreep ik al dat dit dus niet de manier is waarop ik met de dingen om wil gaan.
Ik richtte me weer tot Kwan Yin met al mijn onrust. Merkte op waar hij voelbaar was en wat het met me deed. Hoe ik me moest weerhouden om er niet voor weg te lopen. Uiteindelijk zakte het gevoel mijn lijf uit de aarde in. Ik lag in Kwan Yins armen, mijn hoofd tegen haar zachte boezem.
Totale vrede.
Het is zo eenvoudig. Blijf erbij, loop niet weg. Iedere keer dat ik de moed heb om dit te doen word ik beloond met een glimp van de Oneindigheid. Het is de boodschap van Pema Chödrön: blijf erbij als een ware krijger, want dit is wat zich aandient, dit is nu jouw werkelijkheid, jouw leven. Leef het. Doe je dat niet, dan ben je als een levende dode.
Ik zag gisteren de eerste aflevering van The big silence, een Britse serie over vijf mensen die acht dagen de stilte ingaan. De abt die het stel begeleidt zegt het heel mooi: "Silence is de gateway to your soul and your soul is the gateway to God."
En zo is het.
foto: Joyce van den Beuken
vrijdag 22 juni 2012
donderdag 21 juni 2012
In contact
Opeens viel het me op. Was het afgelopen jaar er een van in mezelf gekeerd zijn als een rups in zijn cocon, de afgelopen maand daarentegen, was er een van naar buiten treden en mensen ontmoeten.
Mensen hadden bij mij vrijwel altijd een virtueel stickertje 'vermoeiend' op hun voorhoofd geplakt. Veel mensen bij mekaar waren standaard 'uitputtend'. Wat is er gebeurd in de tussentijd?
Ik heb mezelf en mijn groeiproces leren kennen en waarderen.
Ik heb de goddelijke onderstroom in mijn leven ontdekt en de helende kracht ervan ervaren.
En tenslotte heb ik beseft hoe ik mezelf jarenlang ondermijnd heb en geleerd hoe het anders (beter) kan.
Blijkbaar is het zo dat mensen, groepen mensen, ja zelfs De Hele Wereld, heel beangstigend zijn als je geen fundament onder je leven hebt liggen. Als er geen helderheid is over je eigen waardevol zijn. Ik ben van mezelf gaan houden en durf daardoor de wereld weer in te kijken en die wereld te zien zoals hij is. Precies zoals hij is en ik vind het prachtig allemaal. Gewoon alles, in al zijn imperfectie.
Ik ben van mijn eilandje af. Dit besef begint door te sijpelen. En het gekke is dat ik het nooit zo door had dat ik me op dat eilandje bevond. Het was gewoon mijn wereld. Nu ik me vrijer voel, zie ik nog duidelijker hoe angstig alles moet zijn geweest voor mij. En belangrijker nog; ik voel heel sterk dat het dus ook anders kan. Ongedwongener, wat meer vanzelf.
Ik begrijp nu helemaal hoe ik mezelf beïnvloed heb met mijn ideeën over de wereld en mijzelf daarin. Het is mogelijk om die ideeën aan de kant te schuiven en er een positief idee voor in de plaats te zetten. Zo kun je opnieuw beginnen en blijk je al na een paar weken gegroeid te zijn naar een mens dat geniet van het contact met een ander en zich moeiteloos inzet voor wie of wat dan ook.
bron foto: internet
maandag 18 juni 2012
Mooi is dat
de bus staat zuchtend stil
onvoorzichtig rent ze
met wapperende haren
als ik haar ontwijk
zie ik in een flits
de dame
met bloemen
op haar schort
ze knipt de haag
en daar
is ook haar lach
is ook haar lach
en zo is alles
als het zijn moet
loopt het zo
en echt niet anders
mooi is dat
bron foto: internet
dinsdag 12 juni 2012
Thuis zijn
Ik kreeg de vraag wat mij nu precies aantrekt in de (Anglicaanse) kerk. Waarom ga ik er graag heen?
Allereerst blijk ik een helderder idee te hebben van mijn eigen religiositeit. Ik ben er in gegroeid, of afgedaald, en weet nu dat ik wortel, rust in de Ene, de Onnoembare, de Eeuwige. Ik heb ervaren dat meditatie of gewoon even stil worden mij helpt af te stemmen op die goddelijke bron diep vanbinnen. Ik weet dat dit afgestemd zijn mij helpt het goede te doen. Twijfelen is niet nodig, want als het resoneert met De Ene, dan is het goed.
Ik herken veel in Meister Eckharts godsbeeld wat er een was van een eeuwig uit zichzelf en naar zichzelf toestromende God. God als de oergrond die van al het bepaalbare vrijgehouden moet worden. Alle dingen zijn innerlijk aanwezig in God.
Ik zie God dus niet als een ambachtsman die alles geschapen heeft en oordeelt over mij. De kerk lijkt veelvuldig gebruik te maken van dit godsbeeld en daarom zou je je af kunnen vragen wat ik dan in die kerk te zoeken heb.
In de Anglicaanse kerk merk ik dat ik mijn eigen godsbeeld gemakkelijk als een filter over de mis kan leggen. En als ik dat doe, dan wordt het een heel indringend uurtje. Ik ben gericht op God en wat Hij (die hij, noch zij is) mij te vertellen heeft. Ik hoor er over Jezus en hoe hij mij kan inspireren tot 'goed' en ook 'eigen-zinnig' leven. Want dat is wat me iedere keer opvalt: de preek maakt altijd de vertaalslag naar het dagelijks leven.
Daarnaast ontroert het mij als alle mensen in het volle kerkje tegelijk gaan zingen over Gods liefde. Vaak gaat het over de onmetelijkheid en het onbeschrijflijke en dat is mooi. Daarnaast helpt de Engelse taal mij om los te komen van vooringenomenheid en beelden uit het verleden die met bepaalde teksten samenhangen.
Ik heb ervaren dat één keer per week samenkomen en gezamenlijk de blik op de Oneindige richten, toch heel goed voelt. Tussendoor zal ik zelf moeten zorgen dat ik thuis ben als ik God wil ontmoeten.
Want: God is altijd thuis, jij was het zelf die uit wandelen ging, schreef Meister Eckhart ooit.
Allereerst blijk ik een helderder idee te hebben van mijn eigen religiositeit. Ik ben er in gegroeid, of afgedaald, en weet nu dat ik wortel, rust in de Ene, de Onnoembare, de Eeuwige. Ik heb ervaren dat meditatie of gewoon even stil worden mij helpt af te stemmen op die goddelijke bron diep vanbinnen. Ik weet dat dit afgestemd zijn mij helpt het goede te doen. Twijfelen is niet nodig, want als het resoneert met De Ene, dan is het goed.
Ik herken veel in Meister Eckharts godsbeeld wat er een was van een eeuwig uit zichzelf en naar zichzelf toestromende God. God als de oergrond die van al het bepaalbare vrijgehouden moet worden. Alle dingen zijn innerlijk aanwezig in God.
Ik zie God dus niet als een ambachtsman die alles geschapen heeft en oordeelt over mij. De kerk lijkt veelvuldig gebruik te maken van dit godsbeeld en daarom zou je je af kunnen vragen wat ik dan in die kerk te zoeken heb.
In de Anglicaanse kerk merk ik dat ik mijn eigen godsbeeld gemakkelijk als een filter over de mis kan leggen. En als ik dat doe, dan wordt het een heel indringend uurtje. Ik ben gericht op God en wat Hij (die hij, noch zij is) mij te vertellen heeft. Ik hoor er over Jezus en hoe hij mij kan inspireren tot 'goed' en ook 'eigen-zinnig' leven. Want dat is wat me iedere keer opvalt: de preek maakt altijd de vertaalslag naar het dagelijks leven.
Daarnaast ontroert het mij als alle mensen in het volle kerkje tegelijk gaan zingen over Gods liefde. Vaak gaat het over de onmetelijkheid en het onbeschrijflijke en dat is mooi. Daarnaast helpt de Engelse taal mij om los te komen van vooringenomenheid en beelden uit het verleden die met bepaalde teksten samenhangen.
Ik heb ervaren dat één keer per week samenkomen en gezamenlijk de blik op de Oneindige richten, toch heel goed voelt. Tussendoor zal ik zelf moeten zorgen dat ik thuis ben als ik God wil ontmoeten.
Want: God is altijd thuis, jij was het zelf die uit wandelen ging, schreef Meister Eckhart ooit.
... en ik geloof dat ik dat ten diepste ben ...
maandag 11 juni 2012
Jupiter rules!
"Vanaf juni zal Tweelingen de prettige invloed merken van geluksplaneet Jupiter: een mooier verjaardagscadeau is nauwelijks denkbaar. Het is de planeet die positief en optimistisch maakt. Daardoor zal Tweelingen vanaf die tijd alles van de zonnige kant zien. Ook kan hij nu echt geloven in zichzelf, waardoor hij dingen realiseert die hij vorig jaar misschien nog voor onmogelijk had gehouden." Zo begint de tekst over het sterrenbeeld Tweelingen in de Happinez die nu te koop is.
Zelf dacht ik dat mijn Silva-training in het eerste weekend van juni de veroorzaker was van mijn positiviteit, maar nu blijkt de planeet Jupiter er achter te zitten... Ik lees ook dat ik de afgelopen jaren onder invloed ben geweest van Saturnus en dat een pittige tijd geweest is, maar de komende jaren mag ik de vruchten plukken van mijn sloop- en graafwerkzaamheden, want er is een steviger fundament gelegd volgens de astrologen van Happinez.
Ik weet te weinig van astrologie om er een mening over te mogen hebben, vind ik, maar dit is toch echt frappant.
Ik realiseer me dat het me zo ontzettend goed doet dat ik vorm aan het krijgen ben. Alsof ik me vroeger geen goed beeld kon vormen van mezelf. Ik heb ontdekt wat ik interessant en leuk vind. Zo ga ik tegenwoordig als het kan op zondag naar de mis. Dat vind ik fijn, het doet me goed. Niemand om mij heen heeft daar behoefte aan, maar ik wel. En dat vind ik helemaal niet erg. Ik ben hierin weer terug bij de eigen-wijze Joyce die ik ooit was. De 3-jarige Joyce die haar oom, die in haar ogen teveel hagelslag op zijn boterham deed, een snoeperd noemde en daarbij bleef ondanks het aanlokkelijke aanbod van diezelfde oom dat ze in de draaimolen mocht als ze het terug nam.
Doordat ik mezelf nu positief benader merk ik dat ik mijn energie kan gebruiken op het moment dat de dingen spelen. Ik ben hem niet meer van tevoren al kwijt aan het dealen met al die beren die ik op mijn weg zag staan.
Overmorgen krijg ik een consult van Agnes Holvast. Zij verdiept zich in de Maya-astrologie en ik mag als proefkonijn dienen. Heb heel sterk het gevoel dat deze week er een is waarin ik nog lekker achterover kan leunen, maar dat ik komende week al een doel voor ogen heb.
Ben erg benieuwd!
Zelf dacht ik dat mijn Silva-training in het eerste weekend van juni de veroorzaker was van mijn positiviteit, maar nu blijkt de planeet Jupiter er achter te zitten... Ik lees ook dat ik de afgelopen jaren onder invloed ben geweest van Saturnus en dat een pittige tijd geweest is, maar de komende jaren mag ik de vruchten plukken van mijn sloop- en graafwerkzaamheden, want er is een steviger fundament gelegd volgens de astrologen van Happinez.
Ik weet te weinig van astrologie om er een mening over te mogen hebben, vind ik, maar dit is toch echt frappant.
Ik realiseer me dat het me zo ontzettend goed doet dat ik vorm aan het krijgen ben. Alsof ik me vroeger geen goed beeld kon vormen van mezelf. Ik heb ontdekt wat ik interessant en leuk vind. Zo ga ik tegenwoordig als het kan op zondag naar de mis. Dat vind ik fijn, het doet me goed. Niemand om mij heen heeft daar behoefte aan, maar ik wel. En dat vind ik helemaal niet erg. Ik ben hierin weer terug bij de eigen-wijze Joyce die ik ooit was. De 3-jarige Joyce die haar oom, die in haar ogen teveel hagelslag op zijn boterham deed, een snoeperd noemde en daarbij bleef ondanks het aanlokkelijke aanbod van diezelfde oom dat ze in de draaimolen mocht als ze het terug nam.
Doordat ik mezelf nu positief benader merk ik dat ik mijn energie kan gebruiken op het moment dat de dingen spelen. Ik ben hem niet meer van tevoren al kwijt aan het dealen met al die beren die ik op mijn weg zag staan.
Overmorgen krijg ik een consult van Agnes Holvast. Zij verdiept zich in de Maya-astrologie en ik mag als proefkonijn dienen. Heb heel sterk het gevoel dat deze week er een is waarin ik nog lekker achterover kan leunen, maar dat ik komende week al een doel voor ogen heb.
Ben erg benieuwd!
bron foto: internet
woensdag 6 juni 2012
Silva
Het afgelopen weekend ben ik beide dagen naar Rotterdam afgereisd om deel te nemen aan de eerste module van de Silvatraining.
De Silva Methode is de door José Silva ontwikkelde techniek om je te helpen meer van je brein te gebruiken en de creatieve vermogens van je bewustzijn te vergroten, vertelt de site.
Het was me al langer duidelijk dat ik mijn brein tegenstrijdige opdrachten gaf. Ik besefte verdomd goed dat positief praten tegen mezelf geen enkele zin had zolang die stem diep van binnen daar een opdracht doorheen schreeuwde die alle hersencellen weer de tegengestelde richting uit dirigeerde.
In de Silvatraining leerde ik dat mijn brein juist op alfaniveau bevattelijk is voor informatie. Als je 'in alfa' bent, dan produceren je hersenen minder hersengolven per seconde dan wanneer je (in het dagelijkse leven) op bétaniveau functioneert. Ik heb geleerd om naar dit niveau van bewustzijn af te dalen en mijn brein van daaruit specifieke boodschappen te geven.
Sinds de training concentreer ik me vooral op het rechtzetten van een aantal negatieve overtuigingen die ik over mezelf in het leven geroepen heb. Daarmee heb ik mezelf tenslotte jarenlang onderuit geschopt.
Net als na de week mediteren met Miek Pot, heb ik na dit weekend het gevoel dat er een basis gelegd is waar ik mee vooruit kan. De technieken zijn eenvoudig en je zou ze jezelf ook zelfstandig eigen kunnen maken. Maar net als bij mediteren is het toch wel heel erg fijn als iemand je een paar dagen aan de hand neemt. Door de deskundige begeleiding heb ik me er compleet aan over kunnen geven en dat heeft die basis gelegd waar ik nu profijt van heb.
Het mooiste vind ik nog wel dat ik al zo doordrongen geraakt ben van al die positieve dingen dat ik mezelf nog maar af en toe betrap op negativiteit. "Ik heb nu eenmaal geen richtingsgevoel," dat soort uitspraken bijvoorbeeld. Ik stop ze meteen en buig ze om in een positief geformuleerde constatering.
De tijd van negativiteit en pessimisme is voorbij. Het heeft me geen goed gedaan.
Ik ben goed zoals ik ben, doe mijn best en stel me in op een positief resultaat. En verder ga ik relaxed met de dingen om: Kun je er niets aan veranderen? Maak je niet druk. Kun je er wél iets aan veranderen? Maak je niet druk. Moet Lao Tse wel geweest zijn die deze wijze woorden sprak.
De Silva Methode is de door José Silva ontwikkelde techniek om je te helpen meer van je brein te gebruiken en de creatieve vermogens van je bewustzijn te vergroten, vertelt de site.
Het was me al langer duidelijk dat ik mijn brein tegenstrijdige opdrachten gaf. Ik besefte verdomd goed dat positief praten tegen mezelf geen enkele zin had zolang die stem diep van binnen daar een opdracht doorheen schreeuwde die alle hersencellen weer de tegengestelde richting uit dirigeerde.
In de Silvatraining leerde ik dat mijn brein juist op alfaniveau bevattelijk is voor informatie. Als je 'in alfa' bent, dan produceren je hersenen minder hersengolven per seconde dan wanneer je (in het dagelijkse leven) op bétaniveau functioneert. Ik heb geleerd om naar dit niveau van bewustzijn af te dalen en mijn brein van daaruit specifieke boodschappen te geven.
Sinds de training concentreer ik me vooral op het rechtzetten van een aantal negatieve overtuigingen die ik over mezelf in het leven geroepen heb. Daarmee heb ik mezelf tenslotte jarenlang onderuit geschopt.
Net als na de week mediteren met Miek Pot, heb ik na dit weekend het gevoel dat er een basis gelegd is waar ik mee vooruit kan. De technieken zijn eenvoudig en je zou ze jezelf ook zelfstandig eigen kunnen maken. Maar net als bij mediteren is het toch wel heel erg fijn als iemand je een paar dagen aan de hand neemt. Door de deskundige begeleiding heb ik me er compleet aan over kunnen geven en dat heeft die basis gelegd waar ik nu profijt van heb.
Het mooiste vind ik nog wel dat ik al zo doordrongen geraakt ben van al die positieve dingen dat ik mezelf nog maar af en toe betrap op negativiteit. "Ik heb nu eenmaal geen richtingsgevoel," dat soort uitspraken bijvoorbeeld. Ik stop ze meteen en buig ze om in een positief geformuleerde constatering.
De tijd van negativiteit en pessimisme is voorbij. Het heeft me geen goed gedaan.
Ik ben goed zoals ik ben, doe mijn best en stel me in op een positief resultaat. En verder ga ik relaxed met de dingen om: Kun je er niets aan veranderen? Maak je niet druk. Kun je er wél iets aan veranderen? Maak je niet druk. Moet Lao Tse wel geweest zijn die deze wijze woorden sprak.
- kunstenaar onbekend -
maandag 4 juni 2012
Onderweg naar huis
Alles is zo duidelijk
precies zoals het is
en niet anders
Dit moment
ingekleurd door de rode jas
van de mevrouw
en de geur van koffie
uit het kartonnen bekertje
van de jongen
van de jongen
met de starende blik
naar buiten gericht
Ik ben er
bron: internet
Abonneren op:
Posts (Atom)