In contact

Opeens viel het me op. Was het afgelopen jaar er een van in mezelf gekeerd zijn als een rups in zijn cocon, de afgelopen maand daarentegen, was er een van naar buiten treden en mensen ontmoeten.

Mensen hadden bij mij vrijwel altijd een virtueel stickertje 'vermoeiend' op hun voorhoofd geplakt. Veel mensen bij mekaar waren standaard 'uitputtend'. Wat is er gebeurd in de tussentijd? 

Ik heb mezelf en mijn groeiproces leren kennen en waarderen.

Ik heb de goddelijke onderstroom in mijn leven ontdekt en de helende kracht ervan ervaren. 

En tenslotte heb ik beseft hoe ik mezelf jarenlang ondermijnd heb en geleerd hoe het anders (beter) kan.

Blijkbaar is het zo dat mensen, groepen mensen, ja zelfs De Hele Wereld, heel beangstigend zijn als je geen fundament onder je leven hebt liggen. Als er geen helderheid is over je eigen waardevol zijn. Ik ben van mezelf gaan houden en durf daardoor de wereld weer in te kijken en die wereld te zien zoals hij is. Precies zoals hij is en ik vind het prachtig allemaal. Gewoon alles, in al zijn imperfectie. 

Ik ben van mijn eilandje af. Dit besef begint door te sijpelen. En het gekke is dat ik het nooit zo door had dat ik me op dat eilandje bevond. Het was gewoon mijn wereld. Nu ik me vrijer voel, zie ik nog duidelijker hoe angstig alles moet zijn geweest voor mij. En belangrijker nog; ik voel heel sterk dat het dus ook anders kan. Ongedwongener, wat meer vanzelf. 

Ik begrijp nu helemaal hoe ik mezelf beïnvloed heb met mijn ideeën over de wereld en mijzelf daarin. Het is mogelijk om die ideeën aan de kant te schuiven en er een positief idee voor in de plaats te zetten. Zo kun je opnieuw beginnen en blijk je al na een paar weken gegroeid te zijn naar een mens dat geniet van het contact met een ander en zich moeiteloos inzet voor wie of wat dan ook.

bron foto: internet