Hoe erg is het dat ik niet meer zo vaak schrijf? Het betekent in elk geval dat andere dingen om aandacht vragen. Ik werk weer. In het onderwijs nog wel. Dat was een pittige stap om te zetten en ik merk dat me dat flink bezighoudt.
Zielekruid is de plek van de Joyce die graag vertraagt, de dingen bewust doet en van het leven wil genieten. Maar vooral de plek van de Joyce die haar band met God wil versterken in plaats van verwaarlozen.
Dat laatste is wat is wat ik mezelf verwijt. Ik verwaarloos mijn contact met God. Nu even niet. Ik heb een nieuwe baan. Alsof er iets belangrijkers bestaat dan dat lijntje met God, die ik daar ergens heel diep vanbinnen in mij weet, maar ook overal om mij heen.
Ik vind het ontzettend moeilijk om een evenwicht te vinden tussen datgene wat 'de wereld van de 10.000' dingen van mij vraagt (gezin, relatie, werk) en waar ik echt behoefte aan heb. Ik wil zo graag de dingen vanuit dat contact met God doen. Terwijl ik werk wil ik voelen dat alles goed is zoals het is. Dat ik goed ben zoals ik ben. Ik zou zo graag vanuit die plek van onvoorwaardelijke liefde mijn werk doen. Geduldig en liefdevol zijn zodat ik weet waar de kinderen behoefte aan hebben en dus weet wat mij te doen staat.
Afgelopen dinsdag ben ik gestart met een korte cursus De Bijbel voor dummies. We gaan vier keer bij elkaar komen en krijgen in vogelvlucht een eerste kennismaking met dit boek. Ik zag de boom van goed en kwaad afgebeeld staan op een schematisch plaatje. Ik realiseerde me dat deze boom voor mij symboliseert dat ik zo bezig ben met oordelen.
De mensheid heeft gegeten van de verboden vrucht en is in de wereld van goed en kwaad terecht gekomen. De wereld van oordelen. De wereld van tegenstellingen. Ik dus ook en ik kan me daar wel tegen afzetten, maar het is wel de wereld waar ik het mee te doen heb.
Terug naar de basis, neem ik me weer eens voor. Terug naar de stilte, naar God.
Zondag gaan we wandelen. In stilte. Loop je mee?
afbeelding: Johan ter Beek
En jezelf niet zo veroordelen! Je moet een halve of hele heilige zijn, een gandhi, voor je dat tegelijk kunt. Je steeds opnieuw bewust zijn en dan de stilte opzoeken, dat is meer dan de meesten ooit doen!
BeantwoordenVerwijderenHet zit ontzettend diep.
VerwijderenIk lees jouw uitroep, compleet met uitroepteken, en denk: "O jee, ik doe het niet goed."
Dit is geen grap. Zo werkt het bij mij. De kunst is om het iedere keer te herkennen en er iets tegenover te zetten. Daarvoor heb jij me een mooie zin meegegeven: "Ik ben me steeds opnieuw bewust en zoek dan de stilte op, dat is meer dan de meeste mensen ooit doen."
Dankjewel, Hella.