Schrijven helpt

Vandaag is zo'n dag dat ik de wereld als ingewikkeld, gecompliceerd en onrustig ervaar. Ik wil me op dit soort dagen opsluiten in mijn atelier. Kaarsjes aan en dan gewoon wat rommelen aan mijn bureau, beetje opruimen, beetje schrijven, mediteren, lezen.
Ik merkte het toen ik in de kantoorboekhandel stond te wachten op mijn beurt. Er lagen verschillende soorten administratieve notitieblokjes op het schap.
Meteen was ik terug in mijn jeugd toen ik zo graag 'postkantoortje' speelde. Wat vond ik het heerlijk om aan een soort van bureautje te zitten met stempeltjes, kleine kaartjes, enveloppen, pennen, potloden, opschrijfboekjes, kleine doosjes en meer van dat soort dingen. Dat was even mijn hele wereldje. Die vierkante meter die zo heerlijk overzichtelijk was en daarbij ook nog helemaal gericht was op het scheppen van orde in de chaos. Kolommetjes, hokjes, lijntjes... heerlijk.
Soms is het nu eenmaal zo dat ik niet zo blij word van het veranderlijke en chaotische dat het leven kenmerkt. Dat ik er tegen in opstand kom en alleen maar wil dat alles in hokjes en kolommetjes past. Dat alles één op één optelbaar en vergelijkbaar is en dat alles te sorteren is. En als dat klusje dan geklaard is, dat ik dan met een diepe zucht heerlijk onderuit kan.
Nu is het in het echie gewoon zo dat ik gelukkig word van de dagen dat ik merk dat ik mee kan bewegen met al die chaos en onvergelijkbaarheid. Dat het me geen angst aanjaagt, maar dat ik er nieuwsgierig en alert van word. En het mooie van dit geluksgevoel is dat het nog veel meer omvat dan alleen mijn kleine wereldje. Het is van een oneindige wijdsheid en raakt het goddelijke.
Goed dat ik me lekker in mijn atelier teruggetrokken heb en ben gaan schrijven.
Schrijven helpt.

-in de kantoorboekhandel-