"Henri vertrouwde erop dat God van ieder mens houdt, maar hij kon nooit echt geloven dat dat ook voor hem gold. Dankbaarheid en strijd gingen altijd samen, en zijn eigen fundamentele onzekerheid maakte dat hij diep begaan was met ieder ander mens. We zeiden wel eens voor de grap dat Henri steeds hetzelfde boek schreef, en eigenlijk is dat ook zo: hij wilde vurig de boodschap overdragen dat iedereen geliefd was en een thuis had, een boodschap die hijzelf soms wel en soms niet kon geloven. Nu eens geloofde hij het, dan weer verloor hij dat geloof, en daarom schreef hij de boodschap steeds weer op. En toch was elk boek weer nieuw, want Henri bleef zich ontwikkelen, hij bleef verlangen, hopen en veranderen. Zelden heb ik zo'n levend iemand gezien."
Het verbaast wellicht niet dat ik me in hem herken. Ik herken zijn verlangen naar Gods liefde. Hij schrijft dat die liefde niet buiten het menselijk contact om te ervaren is en dus zal die altijd beperkt zijn en onvolledig: "Gods liefde is niet te vinden buiten de menselijke liefde om, hoezeer die in deze wereld ook tekortschiet."
Ik moest meteen denken aan Jean Jacques Suurmond die mij ook vertelde dat "God niet los verkrijgbaar is".
En zo zal ik er toch aan moeten. Aan die verbinding met mijn medemensen. Hoe moeilijk dat soms ook voor mij is. Er zijn tussen de mensen en op die manier Gods liefde ervaren. Dan ben je echt een levend iemand.
Lieve Joyce, volgens mij moet je echt helemaal niks. Het mooie van God's liefde is, is dat die onvoorwaardelijk is, de als-dan-gedachte van menselijk contact en God's liefde, vind ik dan ook niet met deze liefde verenigbaar. Ja, misschien wanneer je menselijke liefde ziet als het contact dat jij met jezelf maakt, maar zelfs dan is het God om het even, God's liefde is er toch zelfs ook als jij er niet voor jezelf bent?
BeantwoordenVerwijderenJe Bent een levend iemand, alleen dat al te voelen laat God's liefde er voor je zijn (is mijn ervaring dan).
Alle goeds en liefs voor jou,
Marrit
Het gaat er gewoon om dat Gods liefde altijd in de ervaring van het moment schuilt. Alleen denk ik wel dat je gelijk hebt als je stelt dat het dan ook gaat om de relatie die ik met mezelf heb. Als ik mediteer sta ik open voor mezelf in de stilte, in het niet-doen.
VerwijderenLas afgelopen weekend een stuk van Antoine Bodar, heb er net over geschreven, en die pleitte voor een herwaardering van het Heilige. Dat we ons weer nietig en nederig mogen voelen in Gods nabijheid, die dus NIET alledaags en profaan is.
Mooi he, dat nadenken hier over?