De Spil

Ik mis Zielekruid. Ik mis het reflecteren. En zie: daar ben ik weer!

Allereerst: Een heel inspirerend en bezielend 2013 gewenst voor eenieder die dit leest!

Het is gelukkig niet zo dat ik de afgelopen maanden als een kip zonder kop rond gerend heb. De momenten van inkeer, reflectie en contact met de Ene waren er wel, maar ik heb ze niet zo regelmatig opgezocht als ik voorheen deed. Het was meer naar behoefte en dat word ik toch minder blij van als ik erop terug kijk. 

Dus.

Hoewel ik niet zo hou van goede voornemens (heb de negatieve overtuiging dat ik ze toch niet waar kan maken) is het nieuwe jaar wel een fijn moment om weer eens iets positiefs in gang te zetten. In mijn geval betekent dat dat ik graag meer tijd wil vrijmaken voor mijn lijntje met God en dat resulteert meestal ook in inspirerende schrijfsels op Zielekruid.

Afgelopen maand was ik te gast in retraitecentrum de Spil in Giessenburg bij Gorinchem. Hoewel ik van tevoren vooral behoefte had aan stilte, heb ik er toch een goede tijd gehad. De stilte moest ik echt zelf opzoeken in de kapel of in de polder, want het bleek een retraite van ontmoeting. 

Ik heb later in de trein terug naar huis geconcludeerd dat deze retaite meer van mij vroeg dan een paar dagen stil zijn in een klooster. Het waren vermoeiende, maar leerzame dagen. Hoe verhoud ik mij tegenover al die verschillende mensen? Waar is God zichtbaar in deze dynamiek van het menselijk contact? 

Het was dus mijn wens om mij in de stilte op God te concentreren. Zonder woorden. In de Spil werden de woorden over mij uitgegoten. In eerste instantie schoot ik ervan in het verzet. Gelukkig kon ik me vrij snel overgeven en liet God zich ook in al die mooie verschillende mensen zien tijdens gesprekken, in de gebedsmomenten in de kapel, tijdens het zingen van liederen, maar vooral toen ik opeens vertelde over mijn vaders ziekte en dood en merkte hoe mijn verhaal gehoord werd.

Iedere situatie kent zijn eigen uitdaging en overal laat God zich kennen.

Giessenburg