Zodra ik voel dat ik aan het 'dazen' ga, en daarmee bedoel ik dat ik op de automatische piloot maar wat aan het doen ben en verbinding totaal weg is, stel ik me voor dat ik vanuit de hemel naar mezelf kijk. Ik stel me voor dat ik dood ben en vanuit die wereld van grenzeloze liefde naar mezelf hier op de aarde kijk.
Ik zie dan hoe ik aan het redderen ben. Op dat moment voel ik mijn goddelijke hart overstromen van liefde en mededogen voor die ploeterende mens daar beneden op aarde en ik voel ook hoe ontzettend jammer het is dat ik niet begrijp dat ik mezelf en mijn omgeving zo ontzettend tekort doe door op deze manier te leven. Door zo bang te zijn om teleur te stellen.
"Je stelt niet teleur!" roep ik naar beneden. "Je bent precies goed zoals je bent! Je bent Gods geliefde dochter! Je mag fouten maken bij de vleet! Leef lekker je leven en geniet van alles wat er te genieten valt!" Dat soort dingen roep ik dan naar beneden.
Ik zoom weer in en ik stop.
Ik ga zitten en word stil. Ik laat alles maar weer eens goed tot me doordringen.
Ik ben Gods geliefde dochter. Het is de bedoeling dat ik de dingen zoveel mogelijk vanuit een innerlijke zin doe en er vervolgens van geniet.
Het is zo ontzettend verhelderend. Probeer het maar eens!
foto: I love sufism (Facebook)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten