Atheïst of Christen?

"The God you do not believe in, does not exist"

Abt Christopher Jamison in de BBC-serie The big silence

Ik heb me dat al vaker gerealiseerd. Het aloude godsbeeld van de man in de hemel, die de aarde schiep in zes dagen, die oordeelt over levenden en doden en dus tevreden gehouden moet worden, want o wee, wat zal zijn toorn aanrichten, daar herken ik niets in. En met mij velen die zich atheïst noemen. Ben ik dan ook een atheïst? Zo voel ik me absoluut niet, want ik herken een sterk religieuze inslag bij mezelf.

Vandaag las ik een blogtekst van David Hayward (The naked pastor) waarin hij dit onderwerp ook aansnijdt. "I feel no urgency for a label," zegt hij terecht. Het verlost ons van de vooroordelen die aan al die etiketjes kleven.

Zelf vind ik het ook lastig om te zeggen dat ik in God geloof. Ik voel dan de noodzaak uit te gaan leggen wat ik dan onder die God versta, want 'ze' moeten niet denken dat ik er zo'n ouderwets godsbeeld op na hou. De moeilijkheid is dan meteen dan ik in 'de Onnoembare' geloof, een God die niet in beelden te vatten is, "want een God die te verklaren en begrijpen is, is je geloof niet waard," las ik laatst nog in de Kabbala for dummies. 

Dus voor al die atheïsten onder ons: "... so possibly your (new) understanding of life, is what God is!" (alweer abt Jamison, die, helaas maar al te duidelijk, heel graag wat meer zieltjes gewonnen had onder de stiltegangers)