Vanochtend kwam ik bij toeval uit bij het blog van Keith Bakker. Hij schrijft vanuit de gevangenis in Lelystad hoe het hem vergaat. Vorige week schreef hij over onvoorwaardelijke liefde of eigenlijk meer over dankbaarheid en dat is een heel indrukwekkende tekst geworden.
Halverwege de tekst noemt hij The God-Shaped Hole. Ik zocht het natuurlijk meteen op met Google en vond een mooie tekst van de Amerikaans theoloog Glenn F. Chesnut. Hij refereert in dit verband dus aan de filosoof en wiskundige Pascal waarvan hij bovenstaande quote opgenomen heeft. Ik kende de term niet, maar het gevoel dat erbij hoort des te beter.
Zelf heb ik lang gedacht dat 'this craving,' zoals Pascal het noemt, het gevolg was van de dood van mijn vader toen ik zeven jaar jong was. Die gebeurtenis is mijn persoonlijke verdrijving uit het paradijs. Ik ben blijven hunkeren naar een terugkeer naar die veilige, liefdevolle wereld van voor mijn vaders dood, maar niets hielp.
De afgelopen jaren, toen ik mezelf op mijn zoektocht beter leerde kennen, bleek dat die hunkering een universeel menselijk gevoel is. Wij mensen zijn immers fundamenteel eenzaam. Je zou onze geboorte ook kunnen zien als een verdrijving uit het paradijs en in het verlengde daarvan beweerde Pascal wellicht dat "all that now remains is the empty print and trace [of true happiness]."
Dat gevoel van fundamentele eenzaamheid, daar verzetten we ons tegen. Pema Chödrön was de eerste die mij uitdaagde dit gevoel te verkennen. Ook Bieke Vandekerckhove vertelt in haar boek De smaak van stilte heel openhartig hoe moeilijk, maar vooral waardevol het was om in haar eigen woestijn te durven verblijven.
Ik vermoed dat je die woestijn zou kunnen zien als The God-Shaped Hole. En dat daar God tot je spreekt.
Verdrijving uit het paradijs
Masaccio
Geen opmerkingen:
Een reactie posten