Ik ben er maar weer eens voor gaan zitten. Lief hart, vertel het maar. Mijn arme hart ging als een razende tekeer. Er werd haar iets gevraagd. Ik heb namelijk de laatste weken weinig gemediteerd en dat houdt in dat ik ook vrijwel niet naar mezelf geluisterd heb. Dat ik het vooral zelf ben die mij niet ziet staan.
Het lijkt erop dat ik me in mijn leven heel geleidelijk steeds meer terug ben gaan trekken van alles en iedereen. Op mijn goede dagen zeg ik dat ik tegenwoordig genoeg heb aan mezelf. Op de zware dagen ervaar ik het als een onvermogen van mijn kant om een verbinding aan te gaan. Met wie of wat dan ook.
Gisteren zwierf ik wat rond in de wereld van de blogs. Het scheen mij toe dat 'de mensen' houden van gezelligheid, vrolijkheid, mooie dingen en prietpraatjes. Luchtige blogs met minstens 200 volgers, alleen de jaloers makende dingen op de Facebook-prikborden; we spiegelen elkaar graag een positieve, mooie wereld voor. En als je die zelf niet hebt, dan doe je toch echt iets niet goed.
Heeft die depressie mij iets te vertellen of is ze het gevolg van de 'horrorhormonen' zoals Hella ze ooit treffend omschreef? Heeft het aandacht nodig of is het wijs het hele zaakje resoluut van mijn rug te kieperen?
Wat ik wel weet is dat de zon schijnt en dat ik gewoon naar de Mariaplaats kan fietsen voor een heerlijk kopje koffie met een kaneelbroodje. Als tegenhanger. Gewoon omdat ik daar altijd blij van word. Moet ik wel op gaan schieten, anders zijn de kaneelbroodjes al door andere klanten opgegeten en dan raak in van de spreekwoordelijke wal / regen in de sloot / drup.
wie met en in het licht leeft (dat 'lees' ik jou doen), zal ook intens het donker ontmoeten, beide paren horen bij elkaar als de dag bij de nacht, het al-zijn alwaar de echte jij in rust....dit zo te kunnen beleven, is een kunst op zich die ik me met vallen en opstaan eigen maak;
BeantwoordenVerwijderende rozegeur is het blijde, de maneschijn het emotionele schaduwstuk, dit beide kunnen beleven is het echte geluk...?
Ja, en die goddelijke onderstroom blijven voelen, dat alles ten diepste gewoon goed is, dat is daarbij belangrijk, voel ik.
VerwijderenDank je wel voor je reageren, Jacinta.