God genieten

Vandaag maakte ik kennis met het boekje Prediker uit de bijbel. Nooit geweten dat er ook dit soort teksten in de bijbel stonden. En met 'dit soort teksten' bedoel ik teksten die zo persoonlijk en daardoor toegankelijk zijn dat ze actueel aandoen.
Ik ging Prediker lezen omdat Jean Jacques Suurmond er blijkbaar een lezing over gehouden heeft die weer afgedrukt is in Een gevaarlijk geluk.
Prediker vertelt ons, kort samengevat, dat alles 'lucht en leegte' is. Zinloos, in de betekenis dat het onzinnig is te proberen absolute greep te krijgen op de werkelijkheid. Zie het leven liever als een mysterie dat ontzag oproept voor de onverklaarbaarheid er van. Ervaar het als een geschenk. "Zin ontvangen is zaliger dan zin geven. Wie dat inziet, wordt wijs oud," vat Suurmond het mooi samen.
Prediker sleurt ons uit onze vruchteloze gedachtespinsels naar het hier en nu. Zolang we met onszelf bezig blijven, met onze gedachten over de werkelijkheid in plaats van met het werkelijke leven, het hier en nu waar God is, blijft het geluk ons ontglippen. Want, zegt Prediker: "Geluk is God genieten, hier en nu."
Wat sluit dat mooi aan bij mijn persoonlijke ervaringen. Op het moment dat ik in staat ben van mezelf los te komen, mezelf niet langer als (problematisch) centrum van het universum te beleven, dan ontstaat er ruimte voor dat ontzag en voor die verwondering. Ruimte om God te genieten. Op dergelijke momenten weet ik dat dit is waar het om gaat in het leven. Niet voor niets schreef ik al vaker dat ik nergens anders meer mee bezig wil zijn.
Prediker herinnert mij er vandaag aan dat ik het bij het recht eind had. Ik hoef slechts het leven als mysterie te omarmen, als de adem van God en daarvan te genieten zoveel ik kan. Maar wel op een ontspannen manier, want zwoegen is zinloos, het is najagen van wind.