Bibian schreef op haar blog over de kanker in haar alvleesklier en lever en wat het met haar deed. Dat heeft ze een ruim een half jaar kunnen doen. Ongelooflijk hoe zo'n ziekte toeslaat.
Ze blijft me bij als een enorm levenslustige jonge vrouw die met een feilloze eerlijkheid de impact van zo'n doodsvonnis beschreef. Ik vond dat moedig, maar vooral enorm inspirerend.
Daarnaast was Bibian moeder van drie kinderen in de basisschoolleeftijd en dat is natuurlijk nog eens extra schrijnend. Deze kinderen maakten driekwart jaar geleden nog deel uit van een gelukkig gezin. Met Bibian als creatieve, vrolijke, misschien een beetje afwijkende moeder, die baste en zong in een bandje en zelfs een eigen platenlabel had.
Die moeder is er nu niet meer.
Moge er mensen voor Bibians gezin klaarstaan met een pan soep, een luisterend oor of een dagje de zinnen verzetten. Moge haar man Klaas de kracht en wijsheid vinden om oog te blijven hebben voor zowel zijn eigen als het verdriet van zijn kinderen en in staat zijn de herinneringen aan Bibian levend te houden.
À-dieu Bibian Harmsen (1971-2012)
Naschrift:
Ik heb ontdekt dat Klaas zelf een blog gestart is waar Hele Mooie Gedichten op staan. Wijsheid heeft deze man genoeg. Aangrijpend is ook om te lezen hoe het immense verdriet zich vertaalt in dagelijkse strubbels en pijnlijke confrontaties, maar gelukkig ook in hele mooie momenten.
Heb je de bijlage van Trouw gezien. Indringend en dapper.
BeantwoordenVerwijderenJa, inderdaad. De teksten komen uit de blogs van Klaas, ik herkende ze.
Verwijderen