Sölle vertelt dat ze ooit op straat iemand naar de tijd vroeg. Deze man rageerde wat spottend: "Ben ik soms Jezus?!" Dit antwoord heeft indruk op haar gemaakt. Ze concludeert dat De Kerk van Jezus een onbereikbare superman gemaakt heeft.
Op de volgende bladzijde vervolgt ze: "Nu zou ik die arbeider op de bouwplaats iets opener en offensiever antwoorden: "Natuurlijk bent u Jezus," zou ik zeggen. "Wat zou u anders van uw leven willen maken?! Dat het niet genoeg is om alleen Piet Jansen te zijn, dat weet u toch ook wel?! Ook u bent toch geboren en op de wereld gekomen om van de waarheid te getuigen. Maak uzelf niet kleiner dan u bent. Meelopers hebben we al genoeg. Stelt u zich dat eens voor: u en ik en uw schoonmoeder en uw baas - zijn Jezus. Wat zou er dan veranderen? In ons zit toch iets... van God".
Het stukje dat ik las past mooi bij het prachtige filmpje dat ik gisteren zag op de blog van Jan Bommerez. Een man is blind voor alles om hem heen en kan niet verder kijken dan zijn eigen negatieve interpretaties. Halverwege het filmpje krijgt hij echter een wonderbril aangereikt waardoor hij er een dimensie bij krijgt: de persoonlijke verhalen achter al die verschillende mensen die hij ziet.
Ik denk dat dit precies het verschil is tussen ''alleen Piet Jansen zijn" en "vrij worden van vooroordelen en aanmatiging". Je voor kunnen stellen dat jijzelf en de mensen om je heen Goddelijk zijn.
Allemaal dragen we ons eigen kruis met ons mee. En allemaal kunnen we Jezus zijn.
Ik geloof in Jezus Christus
die opstaat in ons leven,
opdat wij vrij worden
van vooroordelen en aanmatiging,
van angst en haat,
en zijn revolutie voortzetten
tot zijn Rijk aanbreekt.
Dorothee Sölle in Tegenwind p. 65 e.v.
beeld: Daniëlle Orelio
Geen opmerkingen:
Een reactie posten