...door de stille, zonnige, zomerochtend naar de kerk fietste. Vol verwachting, want ik zou in het mooie kerkje plaatsnemen, de blik gericht op de Oneindige, mooie liederen gaan zingen en een glimp opvangen van het mysterie. Daar verheugde ik me op.
Bij binnenkomst bleek het kerkje vrijwel vol en ik nam plaats op een lege plek vrij achterin.
Naast mij zat een familie met zeer jonge kinderen die geen zin hadden in een uur stilzitten. Vader en moeder plukten om beurten de kinderen uit het gangpad. Bij de vader herkende ik de ronde rug en het slecht zittende jasje van ex-premier Balkenende, de moeder kon met haar hoedje zo uit een Frans impressionistisch schilderij zijn gestapt.
Pal achter mij zat een Erg Gemotiveerd lid van de gemeenschap. Hij zong uit volle borst mee met de liederen, die mij dit keer allemaal onbekend voorkwamen. Ook de teksten wilden maar niet tot leven komen.
Kortom, ik kreeg met allerlei ongewenste prikkels te kampen en natuurlijk volgden daarop de oordelen.
Mooie ervaringen zijn niet op afroep beschikbaar. Wist ik natuurlijk wel, maar gisteren even niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten