Het gaat iedere keer op dezelfde manier:
Ik sta op met een humeur en heb een erg kort lontje.
We zijn maar net op tijd op het station waar oma al ongeduldig staat te wachten.
De kinderen willen nog heel veel knuffels en kusjes voordat ze met oma de trein in stappen.
Ik zwaai de kinderen uit terwijl ik hen kushandjes toeblaas.
Ik loop met mijn ziel onder de arm het station weer in.
Ik wil de eerste de beste winkel binnenlopen en van alles kopen.
Ik doe het niet en voel hoe rot ik me voel.
Vandaag ging het zó verder:
Ik besluit om een kopje koffie met kaneelbroodje te gaan eten bij Broodnodig.
Op het bankje voor de zaak, met koffie, lekkers en krantje binnen handbereik, merk ik dat het nare gevoel verdwenen is en ik heel erg gelukkig ben.
Ik ben zo blij met mezelf en het mooie weer dat ik besluit naar huis te gaan lopen.
Onderweg word ik alleen nog maar blijer, zie bijvoorbeeld de hele mooie oude bomen die langs de singel staan, zelfs zó blij dat ik de overbuurman die langs fietst recht in de ogen kijk, maar niet eens herken.
'Hallo!' roept hij blij.
Hm.
wat een mooie ervaring van zijn met wat is!
BeantwoordenVerwijderenIk las ook je reactie bij mijn eerdere stukje over dit zelfde onderwerp. Het klopt inderdaad dat het blijkbaar iets is wat ik iedere keer weer meemaak en waar ik weer net iets beter in mee kan bewegen.
VerwijderenIk kan ook enorm genieten van zo'n ervaring dat zelfs een groot geluksgevoel me kan verblinden. Dat was puur een mooi moment omdat het er niet om ging dat het anders had gemoeten, ik gaf mezelf dus niet op m'n kop, maar juist om dat heldere besef, dat me dat toeviel.