Buigen of barsten

Wat ben ik toch goed in het quoten van anderen en dat dan weer fijn achter elkaar plaatsen tot een inspirerend geheel. Zolang ik er ook  iedere keer netjes bij vertel waar deze wijsheden vandaan komen is daar ook weinig mis mee. Net zo interessant, misschien nog wel interessanter is de weerbarstige werkelijkheid van alledag.
Vanochtend werd ik vroeg wakker en realiseerde me al snel dat we de kinderen beloofd hadden vandaag 'iets leuks' te gaan doen. De kinderen doen in zo'n geval het liefst 'kop of munt'. Kop is "De Efteling" en munt "een binnenspeeltuin". Bij beide opties sta ik niet bepaald te juichen van enthousiasme.
De Efteling had ik meteen al afgekapt, dus die hoop was snel vervlogen. Zo niet hun hoop op een uitje naar een binnenspeeltuin. Ik bracht het probleem vanochtend vroeg ter sprake en manlief gaf eigenlijk meteen al aan het geen probleem te vinden met de kinderen naar zo'n fabriekshal vol herrie te gaan. Nee, ik hoefde helemaal niet mee.
Natuurlijk speelt mee dat hij niet zo'n openliggend zenuwstelsel heeft als ik, maar daarnaast heb ik ook het idee dat hij zijn tijdsbesteding anders benadert. Gisteren bracht een vriendin het ter sprake. Zij maakte me er op attent dat wij zo duidelijk een onderscheid maken tussen tijd die nodig is voor de dingen die moeten en tijd voor onszelf. "Hehe, tijd om te mediteren en m'n blogje te schrijven." Daarna moeten de boodschappen en wat al niet meer.
Ik verbaasde me er vanochtend over dat hij geen plannen of ideeën had voor deze vrije dag. Ik vraag hem op zaterdagen wel vaker wat hij voor zichzelf wil, maar daar komt vrijwel nooit iets uit. Hij neemt de dingen zoals ze komen en beweegt mee. Nu is het tijd voor een kop koffie. Nu speel ik met de lego. Oja, de boodschappen. Wat gaan we eten? Zoiets.
Is dat beter? Daar lijkt het op, maar dan realiseer ik me gelukkig dat al dat afwegen niet hoeft. Iedereen heeft andere behoeften en kwaliteiten. Ik heb behoefte aan het herstellen en voeden van de verbinding met mezelf en dat lukt me (nog) alleen vanuit rust. Het is nodig dat ik me daarvan bewust ben, want dan kan ik tijd vrijhouden voor meditatie en contemplatie. Doe ik dat niet, dan sta ik zo weer continu in de 'onbewuste stand'. Ik zorg tegenwoordig goed voor mezelf.
Aan de andere kant neemt dat niet weg dat ik ook wel zie dat er hier voor mij iets te leren valt. Wat minder verzet, wat meer meebewegen met wat is.
Ik sluit af met de pittige slotstrofe uit vers 76 van de Tao Te Ching:

De harden en stijven zullen worden gebroken;

de zachten en soepelen zullen zegevieren.