Volgers

En toen zag ik dat ik er een volger bij gekregen had.

Ongelofelijk wat dit meteen een impact heeft op mij.

De toestemming die ik had om te schrijven vanuit mijn wijze en verlichte ik verdween onmiddellijk als sneeuw voor de zon. Waar is mijn lijntje met de kosmos? Ik klapte dicht als een oester.
Er moet gepresteerd worden. Ik moet iets moois schrijven.
Gek genoeg realiseerde ik me pas later dat het wel heel persoonlijke schrijfseltjes zijn die ik de wereld instuur. Wil ik wel dat onbekenden dit lezen?

Het heeft allemaal met angst te maken. Angst voor een oordeel, maar ook angst om mezelf te laten zien en kennen.
Met zo'n blog zoek ik de kwetsbaarheid op. Als ik absoluut wil voorkomen dat ik geraakt word door pijnlijke emoties, moet ik mijn stukjes gewoon op de computer opslaan.
Aan de andere kant weet ik dan ook zeker dat ik niemand bereik. En dat was toch de achterliggende gedachte: er zijn vast mensen die net als ik iedere dag graag helder en bewust beleven vanuit een besef van verbondenheid met alles en iedereen, maar die dat net als ik lang niet altijd goed lukt. En die mensen vinden het wellicht fijn om te lezen hoe het mij vergaat op dit pad van oefening.

Angst is een van de grootste blokkades voor de stroom van boven. Jonge kinderen hebben daar nog geen last van. Ze staan in verbinding en zijn gewoon waar ze zijn. De kindergeest is open en ontvankelijk. Ik kijk graag naar kinderen die net kunnen lopen en lekker op onderzoek uit gaan. Hun verwondering is van een benijdenswaardige schoonheid.
Ja, en dan denk ik meteen aan Jezus die zei: "Laat de kinderen tot mij komen, houd ze niet tegen! Want het koninkrijk Gods is voor wie zijn zoals zij. Ik verzeker jullie: wie het koninkrijk van God niet aanvaardt zoals een kind dat doet, zal er zeker niet binnenkomen."
Eckhart Tolle legt uit dat we deze woorden van Jezus niet letterlijk moeten nemen. Wees weer zo open en ontvankelijk als een kind. Verwonder je, want in verwondering zit de poort naar het eeuwige verborgen. Je kunt je niet verwonderen en tegelijkertijd je zorgen maken of überhaupt met iets anders bezig zijn. Nee, je bent er en voelt je verbonden.

Het was angst die de stroom blokkeerde.
Lieve schat, wat goed dat je toch bent gaan schrijven, zeg ik tegen mijn bange ik. En wat fijn dat jij ook nog even je hoofd om de hoek stak, zeg ik tegen mijn geïnspireerde ik.

Gun mij de tijd
tot ik mij, rijp
als een vrucht
in Uw handen
laat vallen.
Gun me de tijd.

(woorden van pater Van den Broeck sj)