Geen helderheid, geen weidsheid, slechts een soort van lichamelijke aanwezigheid in de ruimte.
Het vreemde was dat ik het moeizame karakter van deze dag al leek te voorvoelen toen ik (te laat) opstond. Ik was al eerder wakker geworden, om half zeven als ik het me goed herinner. Ik werd wakker en voelde me ook meteen wakker. Helaas heb ik dit gevoel genegeerd en ben blijven liggen. Vermoedelijk omdat 'je op zaterdagochtend toch niet om half zeven opstaat'.
In de loop van de ochtend hoorde ik vanbinnen de roep om te gaan mediteren. 'Ga even zitten, zal je goed doen.' Maar nee, hoor, ik besloot de kapotte spijkerbroek van S. te gaan repareren en daarna gaf ik toe aan de wens van M. om naar het Smaragdplein te fietsen om fietstassen met bijpassend zadelhoesje bij de 'Big Bazar' te gaan kopen. Oja, ook nog maar even langs de fietsenwinkel en de Albert Heijn.
Ook na de lunch schreeuwde het in mij om een meditatiesessie. Ik was alleen thuis met de kinderen en een vriendje en vond dat ik niet kon gaan zitten boven. Dan maar de krant. Dat lukte me niet. Een boodschappenlijstje. Eerst dat recept maar even opzoeken dan. En toen verzandde ik in e-mails, Facebook en meer van dat soort ongein...
Goed. Dat was vandaag. Ik vind het achteraf heel spijtig dat ik zo slecht voor mezelf gezorgd heb. Toch realiseer ik me ook dat dit 'vroeger' de normale gang van zaken was. Ik voelde doorlopend de ongelukkige onderstroom in mijn leven, maar had er geen idee van waardoor die veroorzaakt werd. Onvoorstelbaar vind ik dat nu.
Ik besef dat ik ieder moment kan beslissen om het anders te doen. Bewustheid in mijn leven kan brengen. En daar hoef ik echt geen half uur voor te gaan mediteren. Dat kan ook ter plekke, daar waar ik zit, sta of loop. Mooi is dat.
Word volkomen leeg.
Laat je hart vredig zijn.
Observeer in de maalstroom van het wereldse komen en gaan
hoe elk einde een begin wordt.
(uit de Tao)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten