Tijdens de meditatie van vanochtend realiseerde ik me dat ik me soms voel als vlak voor dat minuutje winkelen. Totaal overwhelmed door de combinatie van de eindigheid van mijn aardse tijd en het grote aanbod, neig ik ernaar als een kip zonder kop iets te gaan doen. Ik besefte weer hoe belangrijk het is dat ik mijzelf op die drempel weet te houden. Dat ik durf te blijven in het 'niet weten'. Dat ik geduld betracht.
Gisteren sprak ik een van mijn lieve, wijze vriendinnen en zij vertelde mij hoe de dingen voor haar ten goede gekeerd waren doordat zij geduldig had weten te zijn. Terwijl zij mij haar verhaal vertelde, voelde ik al hoe dit inderdaad mijn uitdaging is op het moment.
Tegelijkertijd (ja, daar gaan we weer) besef ik ook dat ik het allemaal zwaarder kan maken dan het is. In een eerder gesprek bracht een andere lieve, wijze vriendin, naar voren dat er nooit één goede keuze is. Kiezen voor iets wat goed voelt en van daaruit weer verder gaan, maakt het lichter. Leven is oneindig vaak kiezen, dus als je die keuzes heel veel macht toekent, dan blokkeer je.
En daarmee ben ik weer terug bij het toverwoord 'vertrouwen'. Het is ontzettend belangrijk dat ik mezelf weer durf te vertrouwen. Dat ik mijn waarheid vind. Ik heb mijzelf, uit lijfbehoud, zo lang voor de gek gehouden, dat ik argwanend ben geworden ten opzichte van mezelf. Elke keer dat ik dat besef, kan ik daar weer heel verdrietig van worden. Dat gebrek aan vertrouwen heeft mij vleugellam gemaakt.
De weg terug naar mezelf is het pad van aandacht, mededogen, liefde en...
geduld.
Hij die zich aan de Tao houdt, wil niet vol zijn.
Maar juist omdat hij nooit vol is,
kan hij toeven als een verborgen scheut
en haast hij zich niet naar een voortijdige rijping.
Slotstrofe van vers 15 uit de Tao Te Ching
Tsjee Joyce, ongelofelijk hoe synchroon onze processen lopen. Ik denk over een schema en meer structuur maken, jij schrijft erover, ik denk poeh, ik mag wel wat geduldiger met mezelf zijn, jij weet er een mooi verhaal over te schrijven, jij keuzestress, ik keuzestress (stom modern woord, maar het klopt wel). En ik ben het helemaal eens met jouw woorden dat kiezen voor iets wat goed voelt het lichter maakt, daarmee stap je in de stroom en verbind je je ermee en volgt de rest, maar ook daarbij geldt dan weer: geduld... Het gaat in het tempo dat de kosmos voor je in gedachten heeft, om in de tussentijd de juiste processen plaats te laten vinden en soms gaat dat langzamer dan je eigen planning.
BeantwoordenVerwijderenLief dat je me gedicht wil mailen, mijn e-mailadres is marrit28@yahoo.com.
Lieve groetjes,
Marrit
Het mooie is dat deze reactie van jou precies is waarom ik mijn stukjes in een blog zet en niet in mijn dagboek schrijf.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben elkaar nodig om geïnspireerd te blijven en weerstand te kunnen bieden tegen de onbewustheid om zo te kunnen blijven kiezen voor het echte leven. Zonder inspirerende mensen om mij heen, en daar reken ik jou ook toe, en zonder de wijsheid uit teksten en boeken, stond ik nog steeds 'in de slaapstand'.
Als je wil dat je dromen werkelijkheid worden, word dan wakker, las ik ooit ergens.
Nou, ik stuur je dat gedicht zodra ik bij mijn spullen op de computer kan, want er is iets mis wat ik niet zelf op kan lossen.
Liefs, Joyce
Ja, het is heel mooi om elkaar op deze manier te inspireren en wakker te houden, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik vond jouw Goddelijke Baarmoeder dan ook heel inspirerend, een prachtige manier om je onder te dompelen in warmte en liefde en alle egoruis te laten verdwijnen, daar voed ik me dan ook weer mee met zo'n beeld.
BeantwoordenVerwijderenIk zie het gedicht wel verschijnen, ben benieuwd.
Liefs,
Marrit