Mijn ego schreeuwt zich zijn longen uit zijn lijf. Mijn pijnlichaam vindt dat het voedertijd is. Honger!
Het is nu de bedoeling dat ik mij ga identificeren met al die verbale negativiteit in mijn hoofd en er doodongelukkig van ga worden, zodat ik zo snel mogelijk de stap terug zet naar 'de oude schijnveiligheid' (zie de reactie van Marrit op mijn blog van gisteren).
Volgens Eckhart Tolle is het de uitdaging om als een onpartijdige waarnemer deze gedachtenstroom gade te slaan en het liefst ook nog om te glimlachen TERWIJL ik mijn diepere zelf onder de gedachte voel.
Ik hou ermee op me met deze saboterende gedachten te identificeren en stem af op die diepere laag in mijzelf.
Vanmorgen was ik me er tijdens het mediteren weer van bewust hoe mijn 'diepere zelf', mijn 'aardse zelf' omgeeft. Alsof ik weer terug in de baarmoeder ben, omgeven door vruchtwater. Dit keer in de schoot van mijn Goddelijke Moeder, omgeven door 'het tijd- en vormeloze Ene Leven waaraan al het gemanifesteerde zijn bestaan ontleent' (Eckhart Tolle).
In mijn aardse baarmoeder ontwikkelde ik me als vanzelf in de goede richting, daar kwam geen denken aan te pas. In deze Goddelijke baarmoeder is dat ook het geval. Al die gedachten laat ik voor wat ze zijn: stuiptrekkingen van een ego dat in nauw zit.
Vannacht droomde ik dat ik zwanger was. Dat klopt dus. Zwanger van een nieuw leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten