De onverwachte golfbewegingen van het leven

Gisteren kreeg ik een mail met daarin het bericht dat de schrijfopleiding niet van start kon gaan omdat het minimum aantal deelnemers helaas niet gehaald was.
In eerste instantie was ik heel erg teleurgesteld. Heb er ook nog over gebeld, maar het bleef zoals het was: het gaat niet door in september. Wellicht zijn er in februari wel voldoende deelnemers. Ik wacht het af.
Het mooie was dat ik al vrij snel merkte dat ik mee kon bewegen met deze onverwachte golfbeweging. Ik kan niet in de toekomst kijken en weet dus ook niet of dit nu echt zo slecht is als het nu lijkt.
In Windstilte voor de ziel citeert Joke Hermsen Bergson die zegt dat het er om gaat "de ziel van het leven zelf te voelen kloppen en de onverwachte golfbewegingen te volgen van 'het zelf' dat zich laat leven."
Mezelf laten leven. Dat klinkt zalig. Net als me laten wiegen of me laten troosten. Ik hoef niets, ik geef me over. Niks geen geanalyseer, slechts intuïtieve overgave. Puur vertrouwen. Wu wei.
Bergson zegt ook: "Dankzij onze intuïtie kunnen we onszelf als duur ervaren, een pure kwalitatieve, heterogene duur, waarvan wij niet kunnen zeggen dat hij 'is', maar dat hij 'wordt'."
Mijn leven hier op aarde als een stukje van mijn levenslijn die niet stopt bij mijn dood. Mezelf zien als een mens in wording, in verandering. Alles is in verandering, dat gebeurt gewoon. Ik hoef alleen maar mee te bewegen als riet in de wind.
We zullen het zien of ik die opleiding ga doen in het voorjaar. En nu kan ik dit najaar vast nog meedoen met de cursus columns schrijven waar ik me in eerste instantie voor had aangemeld.
Insha'Allah, zeggen de moslims dan zo mooi.

Alles onder de hemel is een heilig vat en kan niet worden beheerst.

Het willen beheersen leidt tot verderf.

Als we het willen grijpen, verliezen we het.

Laat het leven zich natuurlijk ontvouwen.

Weet dat het eveneens een vat van perfectie is.

Precies zoals je inademt en uitademt,

is er een tijd om voorop te lopen

en een tijd om achter te zijn;

een tijd om in beweging te zijn

en een tijd om te rusten;

een tijd om energiek te zijn

en een tijd om uitgeput te zijn;

een tijd om veilig te zijn

en een tijd om in gevaar te zijn.

Voor de wijze 

is alle leven een beweging richting volmaaktheid.

*Gedeelte van vers 29 van de Tao Te Ching, vertaald door Wayne Dyer*