Als je op je tenen gaat staan, kun je niet stevig staan.
Als je lange stappen neemt, kun je niet ver lopen.
Zo begint het 24e vers van de Tao Te Ching in de vertaling van Wayne Dyer.
Gisteren wist ik me met mezelf zó geen raad en dat leverde zoveel stress op, dat ik het niet 'weggemediteerd' (kon maar niet uit mijn hoofd geraken) of weggeschreven kreeg (ik heb wel drie pogingen tot een blogtekst gedaan). Ik weet inmiddels dat ik in zo'n situatie het beste dingen kan gaan doen die nog moeten gebeuren zodat er toch nog iets positiefs uit de toestand ontstaat.
Het had allemaal te maken met het kruispunt waarop ik me gevoelsmatig bevind. Er is de mogelijkheid tot een oriëntatietraject bij het IMK (Instituut voor Midden- en Kleinbedrijf) om te onderzoeken of het ondernemerschap iets voor mij is en er gloort een part-time baan bij een welzijnsorganisatie aan de horizon. Voor de eerste optie had ik een gesprek gevoerd met een coach van het IMK die zich volledig op de droom van een eigen stiltehuis wilde richten omdat mijn schrijfambities te vaag waren om een aanvraag op te baseren (mijn uitkerende instantie gaan het traject betalen en moet goedkeuring geven).
Het is nu een week later en ik merk aan alles dat zo'n stiltehuis een brug te ver is. Bovendien ben ik er net een half jaartje achter dat ik zo graag schrijf. Deze blog zit mij als gegoten en ik geniet er volop van.
In een gesprek met mijn (wandel)vriendin S. werd het me helemaal helder. Ik hoef dit (een stiltehuis beginnen) niet te doen. Niet nu. Ik hoef niets te bewijzen. Ik wil blijven bij wat mij nu plezier en energie geeft en dat is het schrijven.
Ik voel aan alles dat ik het klein wil houden. Klein in de zin van behapbaar, zodat ik genoeg tijd over heb om stil te staan, te mijmeren en te lummelen. Dat is goed voor mijn creativiteit, goed voor het schrijven en ook goed voor mij.
Ik wil rustige, kleine stappen zetten op het pad van de Tao.
Ik wil rustige, kleine stappen zetten op het pad van de Tao.
Zij die de Weg volgen
worden één met de Weg.
Zij die goedheid volgen
worden één met goedheid.
Zij die van de Weg en goedheid afdwalen
worden één met falen.
Als je je voegt naar de Weg,
stroomt zijn kracht door je heen.
Je acties worden die van de natuur,
je wegen die van de hemel.
Open je voor de Tao
en vertrouw je natuurlijke reacties...
dan zal alles op zijn plek vallen.
(gedeelte van het 23e vers van de Tao Te Ching, vertaald door Wayne Dyer)
Dat klinkt goed Joyce, het zo trouw blijven aan wat je echt wilt en het behapbaar houden, ken je Kaizen? Met kleine stappen naar grote doelen betekent dat, het boekje de kunst van Kaizen heb ik net weer van mijn boekenplank gepakt, voor mij ook nuttig!
BeantwoordenVerwijderenBijzonder dat jouw beslissing het stiltehuis even te laten voor wat het is, me echt even deed slikken, dat raakt me dus, interessant. Wie weet kunnen we dat ooit samen met vereende krachten oppakken :). Oja, wist je dat zo'n IMK-traject wel zo'n 32uur per week kost? Ik was het ook bijna gaan doen, maar gelukkig toch niet.
Ja, dat kaizen daar heb ik ook ooit een artikel over gelezen. En wat dat stiltehuis betreft; dat is niet totaal van de baan hoor, maar ik weet gewoon zeker dat ik dat nu niet wil. Er komt veel meer bij kijken dan af en toe een doekje ergens overheen halen en kaarsjes aansteken (aldus mijn vriendin S. gisteren) en dat is natuurlijk zo. Ja, wie weet, komt het ooit nog eens van een samenwerking, zou leuk zijn.
BeantwoordenVerwijderenIk ga zo je nieuwste stuk lezen, eerst de kinders in bed krijgen ;-)