True colors

In de NRC.next van vanmorgen staat een fantastisch full-color spotpret van Hajo afgedrukt waarop onze premier door een oerkracht bevangen lijkt. Hij scheurt zich de nette, fatsoenlijke kleren van het lijf en gaat als een volleerde ninja-krijger tot de aanval over.

Ik heb de prent lang bekeken en nog steeds ligt de krant open op tafel. Zo indrukwekkend is de metamorfose die daar plaatsvindt.

Rob Wijnberg, die het bijbehorende opiniestuk geschreven heeft pleit voor meer bevlogen debatten waarin men elkaar flink de waarheid zegt. "Ietsje minder Hollands, ietsje meer Brits." In onze politiek ligt zó de nadruk op fatsoen en verantwoordelijkheid dat het dodelijk saai geworden is. "Oh, hemel, als we maar geen ruzie krijgen."

De link naar mijn eigen leven is gauw gemaakt. Na mijn blogtekst van afgelopen vrijdag heb ik mij nog afgevraagd of de moraalridder en fatsoensrakker in mij niet veel teveel ruimte kregen. Er stond mij opeens iets tegen. 

En vandaag staat deze prent in de krant. "Moraal ontstaat wanneer mensen zich ergens aan gaan hechten. Haal je de emotie uit de ethiek, dan blijft er niks over," zegt de Britse denker Bernard Williams. Dan wordt het saai, bloedeloos. En dat herken ik ook in het schrijven voor deze blog. De stukken die ik vanuit de emotie geschreven heb, zijn de mooiste. 

Vanochtend neem ik me weer eens voor om zonder enige scrupules te laten zien waarvoor ik sta. Er is geen eenduidige manier van aanpak van wat dan ook. Ik doe dingen op mijn manier en dat maakt mij tot wie ik ben. 

Op de achtergrond klinkt True colors in de prachtige uitvoering van Eva Cassidy en ik zoek even in De ontembare vrouw van Clarissa Pinkola Estés naar die inspirerende omschrijving van de Wolfsvrouw.

"Door welke cultuur een vrouw ook is beïnvloed, ze begrijpt de woorden ontembaar en vrouw intuïtief. Wanneer vrouwen die woorden horen, wordt een heel oude herinnering wakker gemaakt en weer tot leven gewekt. Het is de herinnering aan onze absolute, onloochenbare en onveranderbare verwantschap met de wilde vrouw." ... "Het woord wild wordt hier niet gebruikt in de moderne ongunstige opvatting van onbeheerst, maar in zijn oorspronkelijke betekenis, dat wil zeggen, een natuurlijk leven leidend, een leven waarin het creatura, het schepsel, een ingeschapen integriteit en gezonde grenzen heeft. Deze woorden wild en vrouw, maken dat vrouwen zich herinneren wie ze zijn en wat ze zijn." 

En zo drijf ik van een uit de band springende Rutte naar een persoonlijke reminder. Mooi is dat.