Ici c'est comme ça!

Kerstdag 1995 zat ik met mijn broers op het terras van een buvette in Bobo Dioulasso, Burkina Faso. We raakten er aan de praat met een man die graag vertelde over zijn leven en, meer in het algemeen, het leven in Afrika. Dat was leuk, want wij hadden veel vragen. Deze man eindigde zijn antwoorden meestal met een laconiek "Ici c est comme ça!"
Het stopzinnetje heeft veel indruk gemaakt. Eerlijk gezegd vooral doordat de man het zo vaak gebruikte en niet om zijn wezenlijke betekenis. Later werd het door mij en mijn broers natuurlijk te pas en te onpas gebruikt en hebben we er nog vaak om gelachen.
Vandaag schoot het me weer te binnen aan het begin van mijn meditatie. Ik verken dan altijd hoe het met me is. Waarnemend, eerlijk. Het is zoals het is. Het hoeft niet beter te zijn dan dat het is. En met die constatering was ik dus terug op het terras in Bobo Dioulasso, waar die Afrikaan ons vertelde over zijn leven. Ik herinner me niets van een klaagzang. Ik herinner me een man die een beeld schetste en dat met veel plezier deed.
Niet toevallig misschien dat ik er weer aan moest denken, want gisteren schreef Marrit over hetzelfde onderwerp op haar (nog besloten) nieuwe blog. Als titel voor haar laatste blogtekst koos ze een uitspraak van mindfulnessdocente Sietske de Haan die zegt: 'Als dit is wat het is, dan is dat ook okee.' De titel raakte mij ook, want het komt maar al te vaak voor dat ik toch vooral op weg ben naar iets beters dan dit.
Vandaag zei ik het tegen mezelf voordat ik ging zitten voor mijn meditatie: Als dit is wat het is, dan is dat ook okee. Vanaf nu zijn de bewegingen die ik maak, bewegingen die recht doen aan wie ik ben en wie ik wil zijn. Voel ik dat ik mij van mijzelf verwijder, dan stop ik ermee. Ik ga mezelf geen geweld meer aan doen.
Waar ik ben daar ben ik. Ici c'est comme ça en dat is okee.

spelende kinderen voor de moskee van Bobo Dioulasso