Ik vertelde hem nog maar een keer dat het hele idee van het stiltehuis veel te complex is voor mij nu en dat ik heel graag bij het plezier van het schrijven wil blijven. Dat dit nog een heel pril geluk is en dat ik er niet aan wil gaan trekken door wat voor traject dan ook. Ik wil het koesteren.
Het gevoel dat ik in alle rust dit proces gade wil slaan is heel sterk. Er is iets aan de gang. Ik voel dat het goed is, maar heb nog geen idee waar het heen gaat leiden. Het is eindelijk iets waar ik met vertrouwen mijn handen vanaf trek. Ik geniet van het doen en ben niet bezig met een doel. Dat is nieuw en ik wil graag de rust en tijd hebben om erbij te kunnen blijven.
Ook heb ik gisteren mijn sollicitatiebrief voor de welzijnsorganisatie verstuurd. Het is een goede brief geworden en ik heb zin in deze baan. Ik zou dan een opvoedingsondersteunende functie hebben. Erg spannend. Mocht het doorgaan, dan ben ik drie korte dagen aan het werk en heb ik de rest van de week om te schrijven. Klinkt heel erg fijn zo.
Nu ik het stiltehuis-traject losgelaten heb voel ik pas echt hoeveel het meteen al van me vroeg. De keuze is gemaakt en het voelt goed. Nu laat ik het los (en laat God, zoals Wayne Dyer zegt) en ga een weekendje kamperen met het gezin en een lieve vriendin met haar zoontje. Lekker buiten zijn het hele weekend. Al een flinke tijd geleden gepland en opeens is het prachtig nazomerweer!
Geniet lekker van dit mooie weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten