Verstoorde patronen

Wat ga ik toch graag mijn eigen gang... Gewoon de dingen op mijn tijdstip en mijn manier doen zonder commentaar van iemand anders. Als een oud besje rustig de dingen doen die ik wil doen.
Gisterenavond werd de toon al gezet. Manlief, die maanden heel hard gewerkt heeft, kondigde aan dat hij weekend had. Heel goed voor hem, maar ik zei nogal pesterig: Ah, dus jij komt mij de komende dagen voor de voeten lopen.
Vanochtend merkte ik het al. De wekker ging en ik vroeg of hij uit wilde slapen. Nee, dat hoefde niet. Of nou, kwam het even later, het zou toch wel fijn zijn als ik alvast met de kinderen zou ontbijten, dan bracht hij ze wel naar school. Prima, zou je zeggen, maar zo werkt dat bij mij dus niet. Voor mijn gevoel wordt mij dan iets opgedrongen en dan schiet ik helemaal in de weerstand. Het kost mij heel veel energie om mij er in zo'n geval toch toe te zetten om het op zijn manier te doen. Had hij meteen gezegd dat hij het inderdaad erg fijn zou vinden om even uit te slapen, dan was het okee geweest.
Beneden zag ik dat er geen geitenmelk meer was en ik wilde toch echt heel graag mijn muesli-ontbijtje eten dus ik stond om acht uur in de supermarkt. Thuis bleek het stel al naar school vertrokken, maar ik zag meteen dat er nog een beker sap en een bakje druiven van één van de twee kinderen op tafel stond. Op de fiets naar school, spullen afgeleverd en thuis zat manlief met een kopje koffie en de krant aan tafel. Dat doe ik ook altijd zo, maar vandaag dus even niet.
Ik ben gewoon naar boven vertrokken met mijn kopje koffie en laat de wereld even weten dat ik blijkbaar iemand ben die ontzettend hecht aan haar eigen keuzes en patronen. Het is een eigenschap die ik niet zo graag beken, want het is in wezen natuurlijk enorm inflexibel en a-sociaal. Bovendien vraag ik me af in hoeverre het bij mijn karakter hoort of dat het een manier is om greep te houden op het leven.
Ach ja, het hoort op het moment gewoon bij me. Ik geniet namelijk ook heel erg van die patronen en vaste maniertjes om de dingen te doen en zolang ik niet compleet in de stress schiet bij die verstoring van mijn patronen valt het allemaal nog wel mee.
Op zoek naar een afbeelding van een patroon vind ik dit borduurwerkje en opeens krijg ik heel veel zin om ook zoiets moois te gaan borduren. Oei, het moet niet gekker worden... Nah... komt vast ook door het regenachtige weer.