"In de nijvere conste"

Vandaag fietste ik terug in de tijd en belandde in het handwerkwinkeltje van mevrouw J. Vos - van Wijk. Ik was er binnengestapt omdat ik een ontwerp voor een linosnede wil gaan borduren. 

Mevrouw Vos is de pensioengerechtigde leeftijd al lang gepasseerd en runt het zaakje al 47 jaar met veel plezier. 

De rust die er in de ruimte hing was vergelijkbaar met die van een klooster. Heel bijzonder. Hier werd de tijd genomen voor de dingen, dat voelde ik meteen.

Ik kreeg heel vriendelijk alle benodigde uitleg en merkte dat deze mevrouw ook het beste in mij naar boven haalde. Hoewel ik op tijd thuis moest zijn voor de kinderen was heel helder dat het gelijk stond aan heiligschennis als ik mevrouw Vos in de rede zou vallen, laat staan op zou jutten.

Toen alles helder was en ik wilde betalen, zag ik pas dat er geen pin-automaat op de toonbank stond. Natuurlijk niet. Ik stelde voor dat ik later op de dag terug zou komen om alles af te handelen, maar daar wilde mevrouw Vos niets van weten. Ze kon mij ook een factuur meegeven. 

Ik ging erbij zitten en zag haar schrijven in dat prachtige regelmatige oude-mensen-handschrift. Haar schone hand met de met zorg geknipte nagels die op het papier lag. De rust die uit haar bewegingen sprak, ook toen ze mijn aankopen inpakte. Ik wilde gewoon blijven zitten en naar haar blijven kijken. Niet naar huis gaan, gewoon daar blijven zitten. Alleen maar zitten en kijken en voelen hoe mijn hart zou overlopen van liefde voor dit vriendelijke, oude mensje.