Het wegwassen van de zonden

Tijdens mijn meditaties krijg ik soms hele verhelderende en bevrijdende inzichten.
Vanmorgen ervaarde ik net als gisteren de handen van beschermengelen op mijn schouders. Aan ieder kant stond één engel die zijn/haar hand op mijn schouder had. Er ging een lichte druk vanuit, alsof ze me hielpen te blijven waar ik was: daar op mijn meditatiebankje. Vooral gisteren was dat fijn, want toen was de neiging om weg te lopen erg groot.
Vandaag kon ik goed blijven zitten en ik liet me zakken in het moment. Voelde de stroom van pure liefde weer over me neerdalen. Ik noemde dit eerder al de liefdesdouche. Vanochtend voelde ik weer eens dat er in wezen alleen liefde is en dat angst, spijt en schuld zich alleen in ons aardse leven voordoen. Ik bleef zitten en koesterde me in de warmte van de liefdevolle handdrukken op mijn schouders en de stroom van liefde die over mij uitgegoten werd.
"Ik word schoongewassen," flitste het door me heen. "Deze stroom is er altijd en wast mij ieder moment schoon." Het effect van dit inzicht was groot. Ieder moment is schoon. Ieder moment is als een geboorte. Net zo schoon en puur. Er zijn geen zonden, want die worden onmiddellijk weggewassen en je hoeft er al helemaal geen boete voor te doen.
Inhoudelijk is dit alles niet nieuw voor mij. Ik besefte al langer dat mijn denken mijn besef van heelheid vertroebelt. Dat ik goed ben zoals ik ben. En toch schijnt dit inzicht op zo'n mooie, concrete, manier zijn licht op de zaak, dat ik er heel blij van word. Het doet mij namelijk beseffen dat alles wat gebeurd, gezegd en gedaan is ook echt voorbij is. Het is mijn brein dat het verleden zoveel macht geeft. Zou het dat niet doen, dan startte ik ieder nieuw moment met een schoongeveegde lei.
Lieve schat, je bent schoon. Smetteloos, als een pasgeboren baby. Ieder moment, tot in de eeuwigheid. Amen.