"Het lijkt echter soms wel of we verliefd zijn op de pijn. Alsof wij banger zijn voor de eindeloze ruimte van liefde, dan voor de beknelling van een pijnlijke maar overzichtelijke levenswijze. Toch blijft door alles heen het heimwee in ons spreken, het heimwee dat wij soms ook zo woordeloos in ons kunnen voelen. Het kan zich tonen als een intens verlangen, of als onvrede of tegenslag, geluiden uit gene wereld die van binnenuit tot ons spreken en zich midden in deze wereld tonen."
Hij maakt van ons huis een ruïne, keert het
binnenstebuiten; om het dan in één slag meer
bewoonbaar te maken dan het daarvoor was.
-Rumi-
Als wij eeuwige wezens zijn en als de tijdelijkheid niet meer dan een voertuig is waardoor ons eeuwige zelf zich kan uitdrukken, waarom kiezen wij er dan voor ons te verliezen in alles wat voorbij gaat?
O liefde van het universum,
je blijft aan ons trekken.
O degene die trekt,
hoe mooi trek je.
O jij, aan wie getrokken wordt,
ook voor jou een bravo.
-Rumi-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten