Het Grote Evenwicht

Al een flink aantal dagen niet gemediteerd. Of te opgewonden om überhaupt te zitten, of gewoonweg niet thuis de hele dag.
Vandaag weer wel en ik ben er blij mee. Meditatie vormt een mooie basis en ik wil me er weer gedisciplineerd aan wijden.
Alle emoties, fijn of vervelend, veroorzaken een onrust aan de oppervlakte. Er waait een stevig wind die het water opstuwt. Die wind brengt dit keer iets met zich mee waar ik blij van word, maar ook vaak iets waar ik me angstig, verdrietig of wanhopig door voel. Vanochtend voelde ik heel duidelijk dat het in wezen niets uitmaakt wat die wind meevoert. Zij blaast soms gewoon erg hard en dat veroorzaakt al die golven op de zee van mijn ziel.
Tijdens de meditatie lukte het mij om mij onder het onrustig golvende oppervlaktewater te laten zakken. Ik ervaarde de rust die daar altijd is. Het maakt niet uit wat er om mij heen onrust veroorzaakt. Tenslotte geef ik er zelf een naam aan, vel ik zelf het oordeel: fantastisch of afschuwelijk.
Het doet er echt niet toe. Diep vanbinnen ben ik één met De Oneindigheid en die is ook oneindig vredig. Bestáát uit vrede.
Geen benamingen, geen meer van dit of minder van dat, geen voorkeuren of ongemak. Het Grote Evenwicht.

- vol verwachting ben ik -