Er kwamen twee vacatures op mijn pad waar ik op reageerde en waarvoor ik vandaag en morgen op gesprek mag komen. Er waren vier (!) workshopdagen van het IMK gepland en op deze dagen werd me duidelijk te verstaan gegeven dat ik NU aan de bak moest.
Mijn ritme is volkomen zoek. De dagen dat ik gewoon 's ochtends achter mijn computer kon gaan zitten met mijn kop koffie zijn op één hand te tellen. Geen blogs dus, maar wat me vooral nekt: geen meditatiesessies.
Vanochtend dacht ik dat ik een shirtje moest hebben voor boven dat leuke rokje. Op het moment dat ik daadwerkelijk naar de stad wilde vertrekken realiseerde ik me nog net op tijd waar ik mee bezig was. Terug naar de basis, jij, sprak ik mezelf toe. Dat is wat je nodig hebt.
Een paar minuten later zat ik op mijn meditatiebankje. Even schaamde ik me, maar al gauw wist ik weer hoe onnodig dat is. Die onvoorwaardelijke, liefdevolle energie is er altijd en ik kan ieder moment opnieuw beginnen.
Ik heb baat bij een vast weekritme. Ik heb een leven nodig dat mij ruimte laat voor lummelen waardoor ik ook tijd heb voor onvoorziene dingen zoals het schrijven van een gedicht of iets anders creatiefs.
Die twee baantjes zouden mij dus zeer welkom zijn. Sowieso ga ik er van uit dat ik er met plezier heen zou gaan, maar ze zorgen ook voor een duidelijk weekritme en een einde aan de afhankelijkheid van de WW.
Alweer leer ik dat mijn lijntje met God geen luxe-artikel is. Geen laatje om open te trekken als ik het weer eens moeilijk heb. Het is net als gezond eten en drinken nodig voor mijn welzijn. Het is nodig de dingen vanuit die goddelijke rust te doen, met aandacht. Voordat ik het weet zweef ik weg en ben ik alleen nog maar aan het reageren. Mediteren houdt mij met beide benen op de grond. Na zo'n half uurtje weet ik weer precies wat ik nodig heb.
Meditatie is niet zweverig. Integendeel. Meditatie is voor zwevers.
- somewhere: een huisaltaartje -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten