Zijn wat je had kunnen zijn

Het is nooit te laat om te zijn wat je had kunnen zijn (George Elliot)

Gewoon opnieuw beginnen. Mijn blik niet langer laten vertroebelen door ervaringen uit het verleden. Kijken door de ogen van de driejarige Joyce in mij. Vol vertrouwen zijn. Beseffen dat ieder moment er een is van een nieuwe geboorte. Fris en onschuldig.
Gedraag je hetzelfde als de mensen die er geen last van hebben, zei een faalangstcoach ooit tegen mij. Dat klinkt wel heel simpel. Toch is dat waar het om gaat. Maak je los van je verleden. Veranker jezelf in het nu.
Gisteren lukte me dat niet goed. Ik voelde goed hoe zenuwachtig ik was voor het sollicitatiegesprek. In plaats van mij even tijd te gunnen om aan te komen, me op mijn gemak te stellen, werd ik meedogenloos aan een spervuur van kritische vragen onderworpen. Alsof ik iemand was die het gewaagd had te denken dat ik wel eens geschikt zou kunnen zijn voor die baan. Alsof ik ontmaskerd moest worden.
Ik heb er een vervelend gevoel aan overgehouden. Geef mezelf op m'n kop dat ik mijn grenzen niet aangegeven heb. Dat ik me in de verdediging heb laten duwen. Heel naar is dat. Nu is het dus zaak om die veroordelende stem even uit te laten razen. Natuurlijk ben je boos, zeg ik tegen de stem. Jij wil dat ik voor mezelf op kan komen, dat ik mezelf kan beschermen, dat ik mijn mannetje sta. Dat lukte me gisteren niet, heel vervelend, en ik ben blij dat het je zo aan het hart gaat. Ik heb er weer veel van geleerd. We laten het nu rusten, okee?
Vanmiddag heb ik weer een gesprek. En ik bedenk me dat het nooit te laat is om het beste in mezelf naar boven te laten komen. Nooit te laat dus om te zijn wie ik had kunnen zijn. Wat een mooie uitspraak van George Elliot.