Vaak word ik verrast door de wijsheid die me toevalt als ik zit te mediteren.
Zo ook vanochtend. Ik voel altijd eerst hoe mijn lijf aanvoelt. Er was wat onrust. Dat is vrijwel altijd het geval als ik net zit. Toen kwamen de gedachten. Meestal nemen die vrij snel in intensiteit af, maar vanochtend niet. Al snel realiseerde ik me dat ik hen aan het bestrijden was. Dat ze er dus niet mochten zijn. Dat ik zo graag een leeg hoofd zou hebben. Dat ik daarom zo graag mediteer. Voor dat heerlijke lege hoofd.
En toen gebeurde het: Het maakt niet uit wat zich voordoet tijdens de meditatie. Echt helemaal niet. Dat inzicht kwam vanochtend helemaal binnen. Meditatie heeft te maken met waarnemen wat er is en dat er laten zijn zoals het is. Alles is goed. Mediteren is oefenen in waarnemen, wakker zijn en me onthouden van oordelen. Als dit mijn opdracht is, dan is het dus nooit zo dat een sessie met veel gedachten minder goed is dan een sessie met weinig gedachten.
Ik merkte dat ik heel verwonderd achterbleef na dit onverwachte inzicht. Verwonderd, om dat het namelijk niet zo is dat ik dit nog niet wist. Ik heb het ontelbare keren gelezen en gehoord. Dit inzicht zou een schoolvoorbeeld van een open deur moeten zijn, maar toch was het vanochtend anders. Ik begreep opeens met heel mijn ziel en zaligheid waar het tijdens het mediteren op aankomt.
Mooi is dat. Alweer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten