lente!

Vanochtend waren mijn fototoestel en ik op zoek naar bloesem. Prachtig, hoeveel bomen er dik in de bloemen zitten. 

Nu komen de kinderen alweer bijna thuis om te eten en daarna heb ik nog twee uur. Ik blijf de tijd onderverdelen in tijd voor het gezin en huishouden, tijd waarin ik moet werken en tijd die ik naar hartelust zelf mag invullen. Omdat die laatste categorie gevoelsmatig nogal onder druk staat, lijkt die tijd voorbij te vliegen. Dat beangstigt me. 

Sowieso ben ik de laatste weken erg onder de indruk van de snelheid waarmee er weer een week voorbij gegaan is. Ik ben me er erg van bewust dat mijn tijd hier op aarde eindig is en dat ik dus maar beter zoveel mogelijk kan genieten. Dat is goed, want lange tijd leefde ik mijn leven als of ik het eeuwige leven had en dat is nu eenmaal niet bevorderlijk voor de bewustwording. 

De zonnige lentedagen doen mij tegelijk met de natuur ontwaken. 

Ik kijk om me heen en zie dat alles perfect is.