Loslaten

When the sensation that I am in control of my life

and must make it happen ends,

then life is simply lived and relaxation takes place.

There is a sense of ease with whatever is the case

and an end to grasping for what might be.

Richard Sylvester

Deze tekst vond ik in mijn mailbox vandaag. Met dank aan een lieve vriendin.

Op de dag dat ik voor de tweede keer naar mijn nieuwe werkplek ging en daar voor de tweede keer geconfronteerd werd met het gevoel dat ik mezelf dit alles gewoon eigenlijk niet aan zou moeten doen. En met 'dit' bedoel ik het juf zijn. 

Ik zou het mezelf eigenlijk niet aan moeten doen. Maar ik doe het wel. En waarom doe ik dat? Omdat ik als de dood ben voor wat er gaat gebeuren als ik mijn goed geregelde en vooral goed betaalde werk in het onderwijs opgeef. 

Ik ben voortdurend bezig alles in 'goede' banen te leiden. I want to be in control. Nooit meer dat veel te grote en veel te diepe verdriet en de chaos die dat met zich meebracht. En inderdaad kwel ik mezelf er ook akelig vaak mee dat 'het' maar steeds niets wordt met mij.  

Lieve schat, zeg ik vanavond tegen mezelf, laat het gebeuren. Stop ermee en kijk wat er gebeurt. Dit werk is niet goed voor je zelfvertrouwen en daardoor kom jij niet uit de verf. Wees lief voor jezelf en doe dingen waar je blij en gelukkig van wordt. Dit blog schrijven bijvoorbeeld. 

O, wat verlang ik naar dat moment waarop er voor mij een einde komt aan dat gevoel dat ik de controle moet hebben over mijn leven en dat ik het moet laten slagen. Ik kan het ontspannende gevoel van overgave al voelen... mmm... 

Wat let me?