Ik merk dat het heel goed is om vooropgezette ideeën los te laten. Voor zover het dit vroege opstaan betreft, sla ik zelfs twee vliegen in één klap. De eerste vlieg betreft het idee dat het moeilijk is om vroeg op te staan en de tweede heeft te maken met het idee dat het zo fijn is om uit te slapen. Blijkbaar zijn beide aannames niet (altijd) waar. Ik neem me dan ook voor om me vaker af te vragen of iets wel echt zo is. Volgens mij is dat een idee van Katie Byron. "Is dit echt waar?" Briljant in zijn eenvoud.
Vandaag realiseerde ik me dat ik ook uit ga van de aanname dat ik voldoende rust nodig heb. Lijkt het erop dat ik die niet ga krijgen, dan raak ik bij wijze van spreken in paniek. Nu vind ik dit een hele lastige. Ik weet namelijk uit ervaring dat ik gauw overprikkeld raak en dat het mij goed doet me op de dag even terug te trekken op een rustige plek. Heb ik die mogelijkheid niet, dan word ik bang dat ik overspoeld raak. Tegelijkertijd denk ik ook dat dit alles wel eens erg mee zou kunnen vallen als ik meer bij het moment zou kunnen leven. In dat geval zou ik gewoon van de ene tijdsbesteding in de andere overgaan.
Had iemand mij vanochtend verteld hoeveel huishoudelijk werk ik vandaag zou moeten doen, dan was ik daar ondanks mijn schoonmaakkriebels niet blij mee geweest. Nu ben ik gewoon lekker begonnen en heb stap voor stap doorgewerkt. Van het een kwam het ander. Zonder plan, zonder lijst van dingen die ik af wilde krijgen. Dat was het fijne eraan. Ik mocht in principe na ieder klusje stoppen, maar dat heb ik dus niet gedaan. Tijdens de laatste klus heb ik mezelf wel een koud witbiertje in het vooruitzicht gesteld. Daar heb ik heerlijk van genoten in mijn ligstoel in het zonnetje. Op mijn lauweren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten