Vanochtend las ik met mijn snotverkouden hoofd het stukje van Guus Middag in het boekenkatern van het NRC van gisteren. Je doet het voor het geld of je doet het niet luidt de titel.
Het stuk gaat over de dichter Menno Wigman die een boek met beschouwend proza geschreven heeft. Het eerste stuk van het boek beschrijft hoe de dichter geld verdiende door in de bus gedichten voor te dragen, wat een beschamende toestand werd. Vervolgens doet hij een poging uit te leggen waarom hij dit dan toch deed.
Guus Middag reageert hierop als volgt: "Wat wil hij nu eigenlijk? Het is duidelijk dat er maar twee keuzes zijn: je doet het voor het geld of je doet het niet. Maar Wigman wil allebei: geld opstrijken én klagen. Het klinkt wat verwend, en weinig doordacht." En: "De schrijver weet niet goed wat hij wil."... "Hij wil wel standpunten hebben, maar zo gauw hij ze heeft uitgesproken, neemt hij ze weer terug."
Uiteindelijk concludeert Guus Middag dat Wigmans niet geschikt is voor het schrijven van dit soort beschouwend proza en er goed aan zou doen de dichter in zichzelf te redden.
Een beetje een lange inleiding, maar het stuk maakte veel indruk op mij omdat ik me herken in Wigmans. Ook ik wil geld opstrijken én klagen. Ook ik heb de neiging om mijn eigen argumenten meteen weer te weerleggen. Zowel in een mondelinge discussie als op papier.
Ik noem mijzelf een waarheidszoeker. Dat houdt in dat ik denk dat er één waarheid is en die waarheid moet gevonden worden. Het moet dus naar dat ene goede toe. Iemand die gelooft dat dat ene ware te vinden is, wordt faalangstig. Stel dat ik de verkeerde conclusie getrokken heb, dan verwoord ik het verkeerde en dat is het ergste wat kan gebeuren. Het gevolg is dat ik maar blijf sleutelen en twijfelen over wat ik beweer.
Ik kan dat als uiterst vermoeiend ervaren of ik kan lol hebben in dit denkproces. Voor mij geldt voor alsnog dat ik het fijn vind om al denkend of schrijvend tot de formulering te komen van 'mijn waarheid van dit moment'. Niets is zo bevredigend als de perfecte beschrijving van mijn waarheid van dat ene moment.
Ik besef heel goed dat deze waarheid variabel is als de wind en daarom hecht ik er niet erg aan. Het betekent ook dat ik hier tot in de eeuwigheid mee door kan gaan, want dit product is maar kort houdbaar.
Waarom dan toch al deze moeite doen?
Ik hou van de helderheid en rust die van de conclusie uit gaat. Naast waarheidzoeker was ik ook een ordeschepper, weet je nog?
Er schuilt vast een dichter in mij die gered wil worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten