Waar ik iedere keer weer blij van word, is het besef dat ik mijn stappen aan het zetten ben. Leven is voor mij stappen zetten. Erbij blijven en weer een stap zetten.
Waar ik vroeger nog een soort van vastomlijnd idee had van het leven, merk ik dat het me steeds beter lukt dit los te laten. Studeren, werken en uiteindelijk ergens goed in worden, daar leek het om te gaan. Het was dan ook erg frustrerend om te merken dat ik maar niet echt goed werd in wat ik aan het doen was en dat leverde steeds meer stress op.
Het bijzondere van deze tijd is dat ik naast die frisse smaak van het be-leven, nog steeds een vleugje van die pittige geldingsdrang proef. Het is een soort van evenwicht dat ik koester, want het levert een spannend gevoel op dat ik nooit eerder ervaarde. Ik besef dat het heel belangrijk is om mijn midden hierin te bewaren, want als ik doorschiet naar teveel alleen maar zijn of naar teveel streven, dan ben ik het kwijt, dat borrelende gevoel dat mij zoveel zin in morgen geeft.
Ja, dat is het. Er groeit iets. Wat het is, weet ik nog niet precies. Voorheen zou ik willen weet wat het is, maar daar heb ik nu geen last van. Het geeft me namelijk dat unieke gevoel. Dat huppelende, maar tegelijkertijd soms jeukende, gevoel waar ik mee volgelopen ben de laatste maanden.
Hoe noem je zo'n nieuw levensgevoel? Het raakt aan verliefd zijn, hoewel dat veel dwingender is. Dit gevoel van mij is subtieler, maar wel zo duidelijk dat ik me regelmatig af vraag wat er ook alweer voor leuks aan de hand was. Oja, ik ben eindelijk dingen aan het doen waar ik blij van word.
Hebben jullie ook zo'n lekkere shake gemaakt? En mag ik dan het recept?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten