Ontvankelijkheid

Gisteren zat ik langs de rand van het zwembad en las een oude Happinez (nr. 6 - 2007). Het ging over leven in ontvankelijkheid; de bereidheid om te ontvangen, om iets in jezelf toe te laten. Hoe voller je bent, hoe lastiger het is om ontvankelijk te zijn, want er kan immers niets meer bij.

Ik ben veel met mezelf en de toekomst bezig geweest, waardoor de boel is dichtgeslibt. Ik voel het duidelijk. Het voelt vol en zwaar.
Het is tijd voor een reset. Tijd voor herwaardering van gewoontes die me goed blijken te doen. Maar vooral is het nodig dat ik weer ga spelen en nieuwe dingen ga leren. Gewoon omdat ik dat leuk vind.

Maar eerst ga ik die geest van mij weer leeg maken.
Gewoon iedere ochtend een half uurtje zitten. Back to the basics.

- mijn nieuwste werk -