Hoewel bijna 10% van de mensen op jonge leeftijd een ouder verliest, is het vrijwel nooit onderwerp van gesprek. Gelukkig is er wel een aantal mooie boeken geschreven over het zo'n ingrijpend verlies op jonge leeftijd.
"Elk kind dat een ouder verliest, of dat nu een vader of een moeder is, voelt zich anders en alleen. In de gedachten van dat kind wordt op een geheim plekje een verhaal geschreven, een verhaal van verlies en pijn en van de overwinning op die pijn. Omdat het verhaal nergens kan worden gedeeld, blijft het heel ver weggestopt, soms zo ver dat het kind het zelf niet meer weet," zegt Maxine Harris in haar boek Een verlies voor altijd - De levenslange invloed van de vroege dood van een ouder. Dit boek kwam voor mij als een geschenk uit de hemel. Er werd verwoord wat ik meegemaakt had en voelde. De enormiteit van de ramp die had plaatsgevonden toen ik net zeven jaar was geworden.
"Alles in het leven van het kind wordt anders, de ramp is absoluut. Na de ramp moet het kind zij of haar weg zien te vinden in een veranderde wereld. Deze nieuwe wereldorde wordt gekenmerkt door een volledige breuk met het verleden. Alles voelt anders, ook al zien sommige dingen in de buitenwereld - het huis, de school, de vriendjes - er nog hetzelfde uit." ... "Als een ouder waarvan je houdt en die je nodig hebt, zomaar voor altijd kan verdwijnen, dan is niets meer veilig, voorspelbaar of zeker. Afgezien van het directe persoonlijke verlies moet het kind nu zijn eigen weg zien te vinden in een wereld die zelf wordt gekenmerkt door een onmetelijke leegte. Het gevoel van verlies sijpelt naar buiten en overspoelt alles."
Ik schrijf dit niet op uit zelfmedelijden. Ik schrijf het op voor de mensen die hetzelfde meegemaakt hebben, maar nog niet op zoek gegaan zijn naar hun eigen verhaal.
Heel aangrijpend is het boek Meer dan verdriet - een boek voor jonge mensen die rouwen, van Claire vanden Abbeele. Wat had ik vroeger graag zo'n boek gehad! Je kunt op lege pagina's schrijven en tekenen naar aanleiding van vragen over het voorafgaande hoofdstuk. Overal komen kinderen aan het woord. Zij drukken heel eerlijk en moedig uit wat er in hen omgaat. Confronterend, maar vooral inspirerend:
Ik groei erin
Sterven is voor mij niet langer verliezen. Ik heb al veel mooie dingen geleerd.
Sterven is een andere wending krijgen - voor mij is dat zo - en voelen dat het anders wordt...
Altijd doet het pijn, maar ik kan het nu zelfs al toelaten - ook al doet het zo'n pijn.
Ik groei erin.
Pieter
tekening uit mijn eigen herdenkingsboekje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten