En toen keek en luisterde ik naar Eckhart Tolle. Hij heeft een retraite geleid in het Schotse Findhorn. Vandaag sluit wat hij zegt prachtig aan bij het gedicht van Oriah. Hun woorden vallen als zaadjes in vruchtbare bodem.
"En je ziet jezelf door de sluier van het denken," zegt Eckhart Tolle. "Want je wordt zelf ook een conceptuele entiteit die gebaseerd is op gedachten." ... "Een ik met een onvervulde persoonlijke geschiedenis. Met verlangens, angsten en frustraties. En met de hoop uiteindelijk vervulling te vinden van het onbevredigende zelfbesef dat berust op een verhaal in de toekomst."
"There is no waiting for someting to happen,
no point in de future to get to.
All you have ever longed for is here in this moment, right now.
You are wearing yourself out with all this searching.
Come home and rest."
Ik herhaal het gewoon nog maar eens, want ik heb het weer eens goed gevoeld. Die angst voor mislukking, al dat geploeter, al die verwachtingen waar ik aan wil voldoen. "All this trying, give it up!" (En hier hoor ik Pema Chödröns liefdevolle stem).
Ik ben dankbaar voor dit moment van thuiskomst.
Bijzonder! In Findhorn kocht ik mijn eerste boek van Julia Cameron. Life-changing!
BeantwoordenVerwijderenKen je de gedichten van David Whyte? Ook zo inspirerend als Oriah. http://www.davidwhyte.com/english.html
Ik voel je opluchting en dit houdt mij ook weer bij de les, het bekende rondje van de zich tussen neus en lip opdringende controle en 'm dan weer loslaten, ik trap er ook vaker dan me lief is in, die controle. Fijn dat we er op zoveel mooie manieren steeds weer aan herinnerd worden, kende Tolle's Findhorn niet.
BeantwoordenVerwijderenDavid Whyte ken ik niet, daar ga ik dan morgen maar eens kennis mee maken, Hella. Ben benieuwd.
BeantwoordenVerwijderen