vrijdag 4 november 2011

Wilskracht

Gisteren stond er een heel interessant artikel in het NRC.next over wilskracht. Dit gaat over mij, dacht ik halverwege.
John Tierney en Roy Baumeister, schrijvers van het boek Willpower. Rediscovering the greatest human strength, stellen dat wilskrachtige mensen vooral superieur blijken in het automatiseren van hun gedrag ten behoeve van hun doel. Je kunt wilskracht namelijk verspillen. Je kunt door je voorraad heen zijn voordat je het voor belangrijkere zaken kunt gebruiken. En: het idee dat wilskracht en doorzettingsvermogen ontstaan uit de diepte van de ziel is helemaal verdwenen, zeggen de onderzoekers. Wilskracht ontstaat uit ordelijkheid en routine.
Ik merk dagelijks hoe moeilijk ik het vind om mijn wilskracht goed te managen. Ik heb teveel keuzes en er is een overvloed aan afleiding; heel vermoeiend vind ik dat. Ik lees in het artikel dat er in onze huidige maatschappij een gebrek is aan rituelen waardoor aan alles wat we doen een beslissingsmoment vooraf gaat. Dat kost heel veel wilskracht die we veel beter anders zou kunnen gebruiken. Rituelen zijn noodzakelijk om de boel te structureren en dus het aantal keuzemomenten terug te brengen. 
Terwijl ik het lees begrijp ik mijn eigen hang naar die structuur. Mijn huis bijvoorbeeld, was opgeruimder en schoner in de tijd dat ik werkte, dan nu het geval is. Dat komt gewoon doordat er teveel poetsmomenten zijn om uit te kiezen. Zal ik nu de badkamer doen of doe ik dat juist als de kinderen thuis zijn? Vervolgens gebeurt dit poetsen vaker niet dan wel en blijf ik achter met een ontevreden gevoel.
Hetzelfde geldt voor boodschappen doen. Toen ik nog werkte stelden we ieder weekend een weekmenu samen en haalden alvast flink wat boodschappen in huis. Nu ben ik vrijwel iedere dag even in de weer met de boodschappen.
"Het verlies van zelfcontrole door 'overbelasting' van de wil gebeurt ongemerkt," zeggen de onderzoekers. Overbelasting van de wil. Dat is wat er gebeurt, ook bij mij. Wat een eye-opener!
"Er hoort geen bijzonder gevoel bij, de mens heeft geen speciaal bewustzijn voor wilszwakte. En helaas: behalve de zwakkere zelfregulatie is het enige merkbare bijeffect van het opgebruiken van de wilskracht, dat je intensiever je gevoelens ervaart, zo ontdekte Baumeister. Dat is dubbele pech: minder controle én sterkere verleidingen. Dus adviseren Tierney en Baumeister: "Beleef je ineens het leven intenser? Pas dan maar op!" Alleen routine en gewoonte kunnen je dan nog redden." 
Poeh. Ze hebben gelijk. Ik weet het. Als ik mijn leven op een gestructureerde manier inricht, met flink wat routines, dan lekt mijn wilskracht niet weg. Dat is ook waarom ik zo geniet van de routine van het schrijven in de ochtenden. Ik hoef daar niet meer over na te denken. Ik ga dat gewoon doen.
Hier ga ik in het weekend met manlief nog een boompje over opzetten. Volgens mij valt er op dit punt nog veel te halen voor mij en dat is dan weer mooi.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten