Geroepen om te zijn

Geld, geld, geld. Altijd maar dat geld. Ik kan er heel moedeloos van worden.

Als het er om gaat er gewoon te zijn, hoe doe je dat dan in deze maatschappij? 

Ik voel ik mij een heel diep verlangen naar contact met mijn echte zelf. Ik heb niet meer te wensen dan dat ik mag uitdragen wie ik ten diepste ben. Op dit moment ben ik iemand die verlangt naar inspiratie, wezenlijk contact en de rust om te voelen wat juist is om te doen. 

Dat klinkt heel aannemelijk misschien, maar in de praktijk botst dit met veel dingen. Vooral met het feit dat het leven geld kost en dat dat op de een of andere manier opgebracht moet worden. Deze noodzaak geld te verdienen trekt mij onmiddellijk uit mijn centrum en verbreekt de verbinding. Het maakt me dieptreurig. 

Ik wil helemaal niet bezig zijn met dingen die er wat mij betreft niet toe doen. Klinkt dat heel verwend? Ik vrees van wel. En ook dat stemt mij dan weer treurig, want ik kom daardoor linea recta uit bij die stem die jarenlang geroepen heeft dat ik een schop onder mijn kont nodig heb.
Naast mij ligt het boek Een leven lang om geboren te worden. Het is een boek met meditatieve teksten van Thomas Merton. Ik sla het op een willekeurige bladzijde open:
"Ieder mens is geroepen om te zijn."
Ja. Ik ben geroepen om te zijn.
Niet langer van de ene handeling in de andere rollen, maar voelen hoe het ermee is. Niet slechts bezig zijn met het najagen van genot, maar het leven ervaren in al zijn weerbarstigheid. Maar vooral wil ik niet langer gericht zijn op allerlei materialistische wensen, maar kiezen voor de weg van mijn ziel.
En als je die weg eenmaal ingeslagen bent, is er geen weg meer terug, zei Chögyam Trungpa. Ook zuster Rebecca Willekes gebruikt in haar persoonlijke verhaal de metafoor van de glijbaan.
Ik sta bij de bushalte en weet dat mijn bus zal komen. Ik wacht af in actieve verwachting.