Hij vertelt over zijn zoektocht. Zijn rusteloosheid. "We leven in een wereld waarin mij dag in dag uit verteld wordt dat ik het middelpunt van deze wereld ben. Dat ik mezelf moet verwezenlijken. En ik heb gemerkt dat hoe meer ik dat heb getracht, des te minder het lukte."
Hij vertelt over gehoorzaamheid. Dat dat niets te maken heeft met 'befehl ist befehl,' maar in alle vrijheid gebeurt: "Gehoorzaamheid betekent gehoor willen geven aan de stem van God. Uit vrije wil. En eigenlijk mezelf los willen laten, mijn eigen regie uit handen geven, mijn eigen toekomstvorming uit handen geven en me uitleveren aan de handen van de Eeuwige, de Allerhoogste." Ik moet meteen denken aan abdis Theresa Brenninkmeijer, die me iets vergelijkbaars leerde. Ze zegt dat het haar zoveel goed doet te kiezen voor wat ze niet zelf wenst, maar wel als goed ziet.
Het komt vaker terug in deze kloosterserie. Dat te kunnen zeggen: Hier ben ik. Ik geef mij over. Ik laat mezelf los, ik durf te vallen, want ik word opgevangen. Ik leg de regie in de handen van de Eeuwige om opnieuw geboren te kunnen worden. Het ontroert mij diep en ik zie mezelf daar staan aan de afgrond.
Ik zeg het nog maar eens. Hier ben ik. Ik leef en mag deel uit maken van deze schepping. Het is een schepping die ook lijden kent, zegt Franciscus. Ook het lijden mag in zijn volheid aanwezig zijn en heeft zijn eigen waarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten