Ik ben er nog niet uit of ik nu juist altijd beducht ben geweest voor dit zware weer of dat ik mezelf onbewust toch altijd heb voorgehouden dat dit anderen overkomt, maar mij niet. Vreemd.
Het lijkt wel of de impact van de dingen niet tot mij door wil dringen. Daar is het wellicht ook nog net te vroeg voor en daarvoor zijn er nog teveel onduidelijkheden.
Rond mijn keelgebied voel ik een soort bol van energie. Ik weet niet veel van chakra's, maar wel dat het keelchakra met het uiten van emoties te maken heeft. Ik hou rekening met het allerergste en voor dat allerergste ben ik heel bang.
Ik probeer erbij te blijven. "Door eenvoudigweg hier te blijven, ontspannen we ons steeds meer zodat we bij de open dimensie van ons wezen terechtkomen. Het voelt aan als uit een fantasie stappen en je ontspannen bij de waarheid," zegt Pema. Dat herken ik en het helpt me.
De situatie is spannend en onzeker. Er is angst. Tegelijkertijd kan ik af en toe voelen dat me niets anders te doen staat dan hier bij te blijven en mijn ene voet voor de andere te zetten.
Ik laat los en laat God.
wilde rozemarijn in het Zuid-Limburgse heuvelland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten