Vanochtend ging om half zeven de wekker, want zoonlief moest (of nee, ik moet zeggen 'mocht') zijn eerste voetbalwedstrijd spelen. We hebben het een jaar of twee weten uit te stellen, maar hij bleef volhouden dat hij het liefst zou gaan voetballen. In ieder vriendenboekje vulde hij in dat hij later voetballer wilde worden. Tja, uiteindelijk ga je je dan toch afvragen hoe zwaar jouw eigen argumenten wegen en kom je onvermijdelijk tot de conclusie dat het jong toch gewoon moet kunnen gaan voetballen als hij dat wil.
Maar.
Vanaf de eerste keer dat ik bij de club naar binnen stapte merkte ik al dat er een hele vriendelijke sfeer heerst. De trainers gaan heel goed met de kinderen om en zoonlief was meteen Heel Erg Blij.
Na twee weken alleen maar getraind te hebben, mocht hij dus vandaag met de wedstrijd meedoen. Het viel me op hoe sierlijk hij zich om die bal beweegt. Alsof hij aan het dansen is. Heel mooi.
Er kwamen twee moeders het veld op lopen. "Wat een lelijke tenuetjes hebben die kinderen aan, zeg!" Ik keek op en zag hen naar onze kinderen wijzen. Het waren twee hippe moeders. Grachtengordel-bakfietsen-types.
"Lekker belangrijk!" had ik ze toe willen roepen, maar zo ad rem was ik natuurlijk niet. Ik keek om me heen naar de ouders van onze club en zag een heel divers, maar ook heel ontspannen groepje mensen en was opeens heel blij dat zoonlief bij deze club voetbalt.
Ook al heeft hij dan misschien wel een lelijk tenuetje.
Mooie draai :)!!
BeantwoordenVerwijderen