Het verlangen

Ik lees Zweven op de vleugels van de ziel van Oriah Mountain Dreamer. De kracht van creativiteit, daar gaat het boek over. Ik lees dat wat ik tegenwoordig zo graag doe, niets met creativiteit te maken heeft: "Hoewel routinematige bezigheden zoals afwassen of sneeuwruimen, mits met aandacht gedaan, inzicht en vreugde kunnen schenken, laat de voorspelbaarheid van het verlangde resultaat weinig ruimte voor creativiteit, oftewel de impuls van de taak zelf is voldoende om hem te volbrengen."
Het is waar wat ze zegt. Daarom ben ik diep van binnen zo treurig. Creatief werk vereist moed en een open geest. Het vraag erom dat ik iedere keer weer opnieuw begin alsof het de eerste keer is. Het vraagt van mij dat ik het onvoorspelbare, het onbekende instap. "Het idee dat we slechts één keer hoeven te beginnen, dat als we eenmaal zijn begonnen het vanzelf makkelijker zal worden om de tijd, de energie, de inspiratie of de lijn erin te vinden, kan het werk tot een abrupt einde brengen," zegt Oriah.
Heel goed, want dat is één van de mythes waarmee ik af te rekenen heb. Ik ga samen met Oriah de kunstenares in mij verleiden, tot leven te wekken. Vandaag wordt een studie/werkdag. Mijn diepste verlangen is weer eens blootgelegd. Ik voel weer wat stromen.
Vanochtend zaten er twee opmerkelijke boodschappen in mijn mailbox. Eén van Pema Chödrön en één van mijn nichtje A. die een prachtige surprise had gemaakt voor school. Beide berichten maakten mij bewust van wat er leeft in mij: allelei opstakels en muren die ik met een onbevooroordeelde nieuwsgierigheid kan benaderen, maar ook een diep verlangen om mooie dingen te maken.

"Om ons te verbinden met het creatieve proces, om elke dag ten volle te leven, moeten we de weg terug zien te vinden naar onze bereidheid om steeds opnieuw te beginnen." (blz. 43 Zweven op de vleugels van de ziel)

kunstwerk van mijn nichtje A.