"Wanneer we erkennen dat we het product zijn van talloze factoren waarmee we ons normaal gesproken niet per se identificeren, hoeven we onze 'persoonlijke gevoelens' niet zo persoonlijk op te vatten. Wanneer we het ingewikkelde weefsel van oorzaken en omstandigheden erkennen, waarin we allemaal zijn ingebed, kunnen we veel minder kritisch tegenover onszelf en anderen staan. Als we dat 'interzijn' [uitdrukking van Thich Nhat Hahn waarmee hij al die dingen bedoelt die een voorname rol hebben gespeeld bij het creëren van de persoon die we nu zijn] werkelijk door en door begrijpen, zijn we in staat compassie te voelen voor het feit dat we ons best doen met de middelen die het leven ons ter beschikking heeft gegeven."
Daarna deed ik een oefening die uit vijf vragen bestond. Ik moest een karaktertrek kiezen waar ik mezelf vaak voor veroordeel en daarna vijf vragen beantwoorden. Ik neem ze even heel verkort over:
1) Hoe vaak vertoon je die karaktertrek?
2) Zijn er bepaalde omstandigheden waarbij die karaktertrek naar voren komt?
3) Wat zijn zoal de oorzaken en achtergronden van deze karaktertrek?
4) Heb je deze trek opzettelijk ontwikkeld en heb je er veel over te zeggen of je deze karaktertrek vertoont?
5) Wat gebeurt er als je de beschrijving van jezelf nu eens anders formuleert waardoor je jezelf niet meer definieert als iemand die die bepaalde karaktertrek vertoont? Je er dus niet meer zo mee indentificeert?
"Ik ben een kwaad type" wordt dan "Er zijn omstandigheden waarin ik af en toe heel kwaad kan worden".
Het zijn geen opzienbarende dingen die ik lees, maar het doet me wel heel veel goed om alles wat met jezelf veroordelen te maken heeft eens duidelijk op een rijtje gepresenteerd te krijgen. En vooral nog eens te lezen hoe het anders, veel beter, kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten