Cocoonen

Gisteren was ik vriendelijk en lief voor mezelf. Al vóórdat ik de boodschap van Pema Chödrön in mijn mailbox vond.

Het was tijd voor een dagje vrij. 

Ik wist het al toen ik opstond. Vandaag hoef ik alleen maar de nieuwe afspraak met het IMK te regelen en verder niks. 

Het kwam er op neer dat ik weer lekker onder de dekens kroop. Gewoon lekker liggen en genieten van mijn zachte bed en de warmte van het wollen dekbed. Ik heb niet eens echt geslapen, maar ben opgekruld onder de dekens blijven liggen tot een uur of half 12. Toen pas wilde ik eruit.

Tussen de middag kookte ik Het Perfecte Eitje voor mezelf en at er een heerlijke geitenkaasboterham bij.

Buiten bleef het miezeren. Een perfecte dag voor een time-out. 

Ik heb een aflevering van De wandeling bekeken over een succesvol kunstenares die van de ene op de andere dag besloot om schapenhoedster te worden. Ze zocht de rust en de stilte en het ging haar duidelijk aan het hart dat het in Nederland zo ontzettend moeilijk is om die te vinden. 

Ik heb de inleidende hoofdstukken gelezen van een interessant boek over christelijke mystiek door de eeuwen heen. Lekker op de bank in mijn joggingbroek, dikke sokken aan en een oud vest. (Clichés ontstaan blijkbaar niet uit het niets)

Vandaag merkte ik nog een keer hoe goed het me gedaan heeft. Er is een nieuw evenwicht ontstaan. De rust in mijn hoofd is teruggekeerd. Dat merkte ik meteen tijdens de meditatie. Logisch, want ik zit daar gewoon te zijn zoals ik op dat moment ben. Maar toch geeft dit weer een aan hoe waardevol het mediteren voor mij is. Het is een graadmeter. Ik kan ingrijpen als het nodig blijkt. 

Met een dagje cocoonen bijvoorbeeld.

illustratie: Saskia de Bruin